Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasıyla TCK"nın 179/3, 62, 50/1, 52/2. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 173, 62 ve 50. maddeleri gereğince 500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Nazilli (kapatılan) 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 23/01/2012 tarihli ve 2011/799 esas, 2012/29 karar sayılı kararının 14/02/2012 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 07/12/2012 tarihinde TCK"nın 86/2. maddesinde tanımlanan kasten yaralamaya teşebbüs suçunu işlediği ve Nazilli 4. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçlardan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 07/09/2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Nazili 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/11/2015 tarihli ve 2015/507 Esas, 2015/688 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Kasıtlı suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinde yer alan ölçütlerden olan failin kastı, suçun işleniş biçimi ile meydana gelen tehlikenin ağırlığı nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken; olay günü akan trafik içinde tehlikeli manevralar yapan ve güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracak şekilde 2,06 promil alkollü olarak araç kullandığı tespit edilen sanık hakkında, tespit edilen alkol promil miktarı itibariyle kastının yoğunluğu ve meydana gelen tehlikenin ağırlığı gözetilerek, alt sınırdan uzaklaşılarak hak ve nesafete uygun bir ceza tayini yerine, sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında temel cezanın belirlenmesi sırasında dayanak kanun maddesinin TCK"nın 179/3. maddesinin delaletiyle aynı Kanunun 179/2. maddesi olarak, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine dayanak kanun maddesinin ise TCK"nın 50/1-a. maddesi olarak gösterilmesi gerektiği gözetilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün "birinci" paragrafında yer alan "179/3. maddesi" ibaresinden önce gelmek üzere "179/2. maddesi delaletiyle" ibaresinin eklenmesi, hükmün "üçüncü" paragrafında yer alan "50/1" ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine "50/1-a" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 06/01/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.