Yargıtay Ceza Genel Kurulu 2009/7-1 Esas 2009/54 Karar Sayılı İlamı

Sanık hakkında 6183 sayılı Yasanın 110. maddesine aykırı davranmak suçundan açılan kamu davasında, beraatine ilişkin Ümraniye 1. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 08.10.2002 gün ve 1212-668 sayılı hüküm,
Katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Daire¬since 12.10.2006 gün ve 6440-16174 sayı ile;
“Fiilin ilk bakışta suç oluşturmaması nedeniyle derhal beraat kararı verilmesi dışında delillerin takdir ve tayini gereken durumlarda sanığın sorgusu yapılıp savunması saptan¬madan beraat kararı verilemeyeceği, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun ve Özel Dairelerin uyum gösteren kararlarının da bu yönde olduğu gözetilmeden, suç ve karar tarihinde yürür¬lükte bulunan CMUK’nun 236 ve 135. maddeleri uyarınca sanığın sorgusu yapılmadan hü¬küm kurulması,” isabetsizliğinden sair yönleri incelenmeksizin bozulmasına karar verilmiştir
Ümraniye 1. Asliye Ceza Mahkemesince 19.12.2006 gün ve 939-961 sayı ile;
Eylemin ilk bakışta suç oluşturmaması ve derhal beraat kararı verilecek nitelikte bu¬lunduğu, 5271 sayılı CMY’nın 193/2. maddesine göre de “Sanık hakkında toplanan delillere göre mahkûmiyet dışında bir karar verilmesi gerektiği kanısına varılır ise sorgusu yapılma¬mış olsa da dava yokluğunda bitirilebilir” hükmü uyarınca sanık dinlenilmeden hakkında beraat kararı tesis edilebileceği kanaatine varıldığı, gerekçeleriyle ilk hükümde direnilmiştir.
Bu hüküm de katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, Yargıtay C.Başsavcılığının “bozma” istekli 29.12.2008 gün ve 97626 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkan¬lığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca incelendi, gereği konuşulup düşünüldü;
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanık E..Ç..hakkında 6183 sayılı Yasanın 110. maddesi uyarınca cezalan¬dırılması istemiyle açılan kamu davasında, sanığın sorgusu icra edilmeksizin verilen beraat kararı, Özel dairece, olayda 1412 sayılı Yasanın 223/son mad¬desinin uygulanması koşulları bulunmadığı gerekçesi ile sair yönleri incelenmeksizin bozul¬muş, Yerel Mahkemece ilk hükümde direnilmiştir.
Görüldüğü gibi uyuşmazlık konusu, sanığın sorgusunun icrasında zorunluluk bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
Ancak incelenen dosyada;
Sanığa atılı suç, 6183 sayılı Yasanın 110. maddesinde 3 yıla kadar hapis cezasını gerektirdi¬ğinden, cezasının üst sınırı itibariyle ve lehe hükümler içermesi nede¬niyle uygulan¬masında zorunlu¬luk bulunan 765 sayılı Yasanın 102/4 maddesi uyarınca 5 yıllık asli zamanaşımı süresine tabidir. Zamanaşımını kesen en son işlem ise sanık hakkında iddiana¬menin düzenlendiği 21.05.2002 tari¬hidir. Kesilme tarihinden itibaren yeni¬den işlemeye başlayan 5 yıllık asli zamanaşımı süresi, dosyanın henüz Ceza Genel Kuruluna intikal etmediği bir aşamada 21.05.2007 tarihinde gerçekleşmiştir.
Bu itibarla, direnme hükmünün gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle bozulmasına ve 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen uygulanması zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 322 ve 5271 sayılı CYY’nın 223/8. maddeleri uyarınca kamu davasının düşmesine karar verilmelidir.
SONUÇ     :
Açıklanan nedenlerle,
1- Ümraniye 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 19.12.2006 gün ve 939-961 sayılı hükmü¬nün BOZULMASINA,
2- 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi yollamasıyla, 1412 sayılı CYUY’nın 322. mad¬desinin Yargıtay Ceza Genel Kuruluna tanıdığı yetki kullanılmak suretiyle, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen zaman¬aşımı nedeniyle, 765 sayılı TCY’nın 102/4 ve 104/2. maddeleri ile 5271 sayılı CYY’nın 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE,  
3- Dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, tebliğnamedeki isteme uygun olarak 10.03.2009 günü oybirliği ile karar verildi.