Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10555 Esas 2021/4426 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10555
Karar No: 2021/4426
Karar Tarihi: 01.06.2021

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10555 Esas 2021/4426 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, muz bahçesi içerisinde geri geri manevra yaparken kamyonunun arkasında bulunan bir kişiye çarpması sonucu ölümüne sebep oldu. Mahkeme, Karayolları Trafik Yönetmeliği'nin 137/B-2-d maddesi uyarınca sanığın gözcü bulundurma zorunluluğu olduğunu ancak bu kurala uymadığını tespit etti. Ancak, Adli Tıp Kurumu tarafından verilen hatalı bilirkişi raporu nedeniyle sanığın kusursuz olduğu yönünde karar verilerek beraat etmesine karar verildi. Hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilince karar bozuldu ve sanık asli kusurlu olduğundan mahkum edilmesi gerektiği belirtildi.
Kanun Maddeleri:
- CMK'nın 223/2-c maddesi (beraat kararı)
- Karayolları Trafik Yönetmeliği'nin 137/B-2-d maddesi (gözcü bulundurma zorunluluğu)
- 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi (temyiz itirazları)
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi (hüküm bozma)

12. Ceza Dairesi 2019/10555 E. , 2021/4426 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : CMK"nın 223/2-c. maddesi uyarınca beraatine

Taksirle öldürme suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü gündüz vakti, muz bahçesi içerisinde 5 metre genişliğinde taş kaplama eğimli yolda sanığın sevk ve idaresindeki kamyon ile geri geri manevra yaptığı sırasında, kamyonun arkasında bulunan ..."i fark etmemesi nedeniyle çarpması neticesinde, ..."in hayatını kaybetmesi ile sonuçlanan olayda, Karayolları Trafik Yönetmeliğinin 137/B-2-d maddesinde yer alan "Duraklanan ve parkedilen yerden çıkılırken; Görüş alanları dışında kalan yerler varsa veya araçları kamyon, çekici, otobüs veya römork takılı bir araç ise, tehlikesizce hareket edebilmeleri ve uyarılmaları için bir gözcü bulundurmaları, mecburidir." düzenlemesi uyarınca muz bahçesinden çıkmak için eğimli yolda geri manevra yapan sanığın gözcü bulundurma zorunluluğu bulunmasına rağmen bu hususa riayet etmediği anlaşılmakla, dosya içerisinde yer alan 07.04.2015 tarihli oluşa uygun Adli Tıp Kurumu İstanbul Trafik İhtisas Dairesi raporu yerine sanığın kusursuz olduğu yönünde görüş içeren 21.01.2015 tarihli hatalı bilirkişi raporu hükme esas alınarak, asli kusurlu olan sanığın mahkumiyeti yerine yazılı şekilde beraatine karar verilmesi;
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 01/06/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.