Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/5041 Esas 2019/12115 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5041
Karar No: 2019/12115
Karar Tarihi: 10.06.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/5041 Esas 2019/12115 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edilmiştir. Sanık, silahla yaralama suçundan mahkum edilmiştir. İlk olarak, sanığın avukatının temyiz talebi reddedilmiştir. Ancak, ikinci suçlama konusunda itirazlar reddedilmiş olmasına rağmen, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan iddianamede belirtilmeyen bir kanun maddesi uygulanmıştır. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi tarafından bazı kanun maddeleri iptal edildiği için, sanığın hak yoksunlukları yeniden değerlendirilmelidir. Bu nedenlerle, karar bozulmuştur. Kanunlar: 14.04.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi; 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. madde; 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi; 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 321. maddeleri; 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesi; 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/5041 E. , 2019/12115 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında, silahla basit kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanık müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun REDDİNE,
2) Sanık hakkında, silahla yüzde sabit iz oluşacak şekilde kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine, ancak;
a) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas- 2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, 10.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.