MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma, hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 05/03/2018 tarihli kenar yazı ile Daireye gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

I- Sanıklar ... ile ... hakkında yakınan ...’e yönelik yönelik nitelikli yağma suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesinde;

Olay günü sanıkların site içerisinde bulunan mağdur ...’in iş yerine girerek eşyalarını hırsızladıktan sonra site dışına çıkarken site güvenlik görevlisi olan diğer mağdur ..."in kendileri fark edip önlerine çıktığı sırada sanıklardan ...’in araç camını indirip silah çekerek zorla çıkış kapısını açtırdığı ve olay yerinden kaçtıkları, bu şekilde sanıkların hırsızlık olarak başlayan eylemlerinin malların götürülmesine engel olmak isteyen ... silah gösterilmesiyle tamamlanmış yağma suçuna dönüştüğü, mağdur ...’in ilk defa alınan mahkeme anlatımında iş yerinden çalınan malların tam olarak ne olduğunu hatırlayamadığını, diğer mağdur ...’in ise kolluk anlatımında iş yerinden hırsızlanan mallar olduğunu tespit ettiklerini belirtmesi karşısında; sanıklar hakkında teşebbüs hükmünün uygulanarak eksik ceza tayini karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış ve aynı nedenle tebliğnamedeki bu hususta bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; TCK’nın 53.maddesi ile ilgili Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün, 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının, infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.

Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, sanıklar ... ve ... savunmanları ile sanık ...’in temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA,

II-Sanıklar ..., ... ve ... hakkında mağdurlar ...’a yönelik nitelikli hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesinde;

Sanıkların araç üzerinde bırakılan kontak anahtarı ile mağdura ait aracı çalıştırmak suretiyle hırsızladıkları ve bu şekilde anahtarın haksız ele geçirilmediğinin anlaşılması karşısında, tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiş ve 5252 sayılı Yasa’nın 9/3. maddesi uyarınca sanıklar yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilerek, eylemin suç tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK’nın 493/1-son, 522, 81. maddeleriyle, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b, 116/2, 119/1-c, 53. maddeleri kapsamında kaldığı ve aynı yasanın 66/1-e, 67/4. maddelerinde öngörülen zaman aşımı süresinin 8 yıl olduğu, 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi ışığında, zaman aşımı bakımından 5237 sayılı Yasa hükümlerinin sanıklar yararına olduğu bu şekilde sanıkların eylemlerinin her suç açısından, aynı yasanın 66/1-e, 67/4. maddelerinde öngörülen kesintili ve uzamış 12 yıllık zaman aşımı süresinin, suç tarihlerinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ... savunmanları ile sanık ...’in temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zaman aşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE,

III-Sanıklar ... ve ... hakkında mağdurlar ... ile ...’a yönelik nitelikli hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesinde ise;

5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca, sanıklar yararına olan hüküm önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağından, dosya içeriğine göre; sanıkların olay günü yakınan ...’ın iş yerindeki çekmecesinden haksız şekilde elde ettikleri anahtar ile suça konu aracı çalıştırıp ayrıca içinde 165 lira bulunan para kasasını hırsızladıktan sonra sanık ...’ın yakalanarak mağdura ait aracı bıraktıkları yeri gösterip iadesini sağlaması şeklinde gelişen olayda, yakınanın kısmi iadeye rızası bulunup bulunmadığı da sorularak sonucuna göre sanıkların adı geçen bu mağdura yönelik eylemlerine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/2, 522. maddesiyle 5237 sayılı Yasanın 142/2-d, 168, 53; 116/2, 119/1-c, 151, 53. maddeleriyle; diğer mağdur ...’e karşı ise eylemin gece sayılan saat 01:30"da işlendiği göz önüne alınarak eylemlerine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1. maddesiyle, 5237 sayılı Yasanın 142/1-b, 143, 53; 116/2-4, 119/1-c, 151 ve 53. maddeleri uyarınca ayrı ayrı uygulama yapılıp; her iki mağdura karşı mala zarar verme ve mağdur ...’a yönelik iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçları bakımından zaman aşımı sürelerinin geçtiği de gözetilerek, her iki yasaya göre denetime olanak sağlayacak şekilde uygulanan yasa maddeleriyle, verilmesi gereken cezalar ayrı ayrı tespit edilip, sonuç cezalar karşılaştırılarak lehe olan yasa belirlenerek uygulama yapılması gerekirken, yazılı şekilde eksik ve denetime olanak vermeyecek biçimde hüküm kurulması,

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca sanıkların kazanılmış haklarının korunmasına, 07.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.