MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz(dört kez)
HÜKÜM : Mahkumiyet (dört kez)

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinden alınan 11.05.2012 tarihli raporda sanığın cezai ehliyetinin tam olduğunun belirtilmesinin ardından Ege Üniversitesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı tarafından düzenlenen 16.11.2012 günlü raporda sanıkta hafif mental retardasyon rahatsızlığı bulunduğu ve yapılan ruhsal değerlendirmesi sonucunda davranışlarını yönlendirme yeteneğinde azalma olduğu kanaatine varıldığının bildirilmesi karşısında, mevcut raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi için sanığın dava dosyasıyla birlikte İstanbul Adli Tıp Kurumu Genel Kuruluna sevk edilip, gerektiğinde gözlem altına alınarak muayenesi yapıldıktan sonra suç tarihi itibarıyla herhangi bir akıl hastalığı veya akıl zayıflığı bulunup bulunmadığı, şayet varsa bu nedenle işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılayamayacağı veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalıp azalmadığı hususlarında 5237 sayılı TCK"nın 32/1. veya 32/2. maddeleri kapsamına göre rapor aldırıldıktan sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kabule göre de;
Sanığın, mağdureler ... ile ..."ya yönelik eylemini tek hareketle gerçekleştirmesi nedeniyle hakkında belirlenen temel cezanın zincirleme suça ilişkin TCK"nın 43/2. maddesi ile arttırılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde müsnet suçtan iki kez mahkumiyetine karar verilmesi sonucunda fazla ceza tayini,
Duruşmada herkesten özür dilediğini ve tedavi olmak istediğini bildirmek suretiyle pişmanlığını ortaya koyan sanık hakkında dosya kapsamına uygun olmayan soyut gerekçelerle erteleme, hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına ve takdiri indirim hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Hükümlerden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.