
Esas No: 2016/30168
Karar No: 2020/3205
Karar Tarihi: 24.02.2020
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/30168 Esas 2020/3205 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
AVUKAT ...
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece; yapılan yargılama neticesinde yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dairemizin yerleşik uygulaması ve 4857 sayılı İş Kanunu’nun 55 (a)bendi uyarınca aynı kanunun 25/I.b fıkrasında belirtilen işçinin hastalık, kaza, doğum ve gebelik gibi hallerde işçinin işyerindeki çalışma süresine göre 17. maddedeki bildirim sürelerini altı haftayı aşan raporlu süre kıdem tazminatına esas süreye eklenemez.
Dosya içeriğinde davacı işçiye ait iş göremezlik raporları yer almakta olup davacının yukarıdaki hüküm kapsamında uzun süreli sağlık raporu kullanımına rağmen, mahkemece alınan bilirkişi raporu doğrultusunda, sunulan bu belgeler nazara alınmaksızın 23.08.2006- 13.11.2013 tarihleri arasındaki tüm çalışma döneminin kıdem tazminatı hesabına esas alınması hatalıdır. Davacının sağlık raporları nedeniyle çalışamadığı dönemler nazara alınarak, 4857 sayılı İş Kanunu"nun 55. maddesinin a bendi uyarınca aynı kanunun 25/I.b fıkrası kapsamı dışında kalan sürenin tespit edilip bu sürenin kıdem tazminatına esas süreden mahsup edilmesi gerektiğinin düşünülmemesi hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.02.2020 gününde oybirliği ile karar verildi.