MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanıklar ... ve ..."in atılı suçtan mahkûmiyetleri ile sanık ..."ın beraatine

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle tebliğnamedeki sanık olarak gösterilen ... hakkında kurulan hükümle ilgili kanun yoluna başvurulmadığı gözetilerek dosya incelendi.
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının her aşamada ilgili kamu davalarına katılma ve hükümleri temyiz etme hakkının bulunduğu ve Bakanlık vekili tarafından sunulan temyiz dilekçesinde katılma iradesinin ortaya konulduğu anlaşılmakla, anılan madde hükmü de gözetilerek 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi gereğince Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının katılan ... vekilinin ise katılan Bakanlık vekili sıfatıyla davaya katılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında kurulan beraat hükmünün incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan, katılan Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanıklar ... ve ... haklarında kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesine gelince;
Sanık ..."in mağdurenin yaşını on beşten büyük bildiği, sanık ..."nin ise cahil olduğu ve mağdureyi nüfusa babasının yazdırmasından dolayı kaç yaşında olduğunu bilmediği yönündeki savunmaları karşısında, Anayasa Mahkemesinin gerekçeli karar hakkına ilişkin 25.03.2015 günlü, 2014/6419 başvuru numaralı kararı ve tüm dosya içeriği nazara alınarak, olayda 5237 sayılı TCK"nın 30. maddesinde düzenlenen hata hükümlerinin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığı tartışılarak bu yöndeki savunmaların reddi nedenleri karar yerinde açıklandıktan sonra hükme varılması gerekirken, noksan gerekçeyle yazılı şekilde mahkumiyet hükümleri kurularak 5271 sayılı CMK"nın 230. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar ... ve ... müdafileri ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 21.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.