Mahkemesi : Ankara 4. İş Mahkemesi
Tarihi : 25.01.2013
No : 2012/483-2013/48

Dava, iş kazası sonucu sürekli iş göremez hale gelen sigortalıya yapılan yardımlardan oluşan Kurum zararının, ilk davadan bakiyesinin, 506 sayılı Yasanın 26. maddesi gereğince tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalılardan S.. A.. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dava, iş kazasından doğan rücu tazminatı istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Kanunun 26 ncı maddesindeki halefiyet ilkesi uyarınca, Kurumun rücu alacağı, hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi zarar (Tavan) miktarı ile sınırlı iken, Anayasa Mahkemesinin 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile, 26 ncı maddedeki “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün, Anayasaya aykırılık nedeniyle iptaline karar verilmiş bulunması, Anayasanın 153 üncü maddesine göre, Anayasa Mahkemesinin iptal kararlarının Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe girmesi ve giderek elde bulunan ve kesinleşmemiş tüm davalarda uygulanmasının zorunlu olması, iptal kararının Resmi Gazetede yayınlandığı 21.03.2007 gününden sonra Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 76 ncı maddesi uyarınca, yürürlükteki yasaları tatbik etmekle yükümlü bulunan mahkemelerin ve Yargıtay’ın yürürlükten kalkan bir yasa maddesine dayanarak inceleme yapma ve karar verme yetkilerinin bulunmadığının kabulünün doğal bulunması, 26 ncı maddedeki anılan cümlenin iptali ile, Kurumun rücu hakkının, yasadan doğan kendine özgü ve sigortalı ya da hak sahiplerinin hakkından bağımsız basit rücu hakkına dönüşmüş olması karşısında, ilk peşin değerli gelirlerin tazmin sorumlularının kusuruna isabet eden miktarla sınırlı şekilde hüküm kurulması gerekir.
Somut olayda; ilk rücu davasında, davacı vekili artışlarla birlikte 16.986,43-TL peşin değerli gelir, 318,23-TL masraf ve ödeme toplam 17.304,66-TL kurum zararından 8.652,34-TL"sını (8.493,22-TL gelir 159,12-TL masraf) talep etmiş, mahkemece, Anayasa Mahkemesi iptal kararı sonrası verilen kararda, gelir yönünden 8.493,22-TL, masraflar yönünden 159,12-TL hüküm altına alınmış ve söz konusu karar taraflarca temyiz edilmeden kesinleşmiştir.
Sigortalıya bağlanan gelirin ilk peşin değeri ve sosyal yardım zammı 4.702,99-TL, yapılan ödeme ve masraflarla (318,23-TL) birlikte kurumun toplam zararının 5.021,22-TL olduğu davalıların toplam kusur (% 90) karşılığı kurumun rücu edebileceği miktarın 4.519,09-TL olduğu, davacı vekilince dava dilekçesinde, talep edilen miktarın artışlı peşin değerli gelir farkı olduğu (artışlı PSD 16.986,43-TL X %90 = 15.287,78 - 8.493,22 (ilk rücu davasında hüküm altına alınan gelir) = 6.794,57-TL) ilk rücu davasında bu miktarın çok üstünde olan, 8.652,34-TL"sına (8.493,22-TL gelir 159,12-TL masraf ) hükmedildiği, dolayısıyla talep edilen gelir yönünden Kurumca rucü edilecek miktar kalmamasına rağmen mahkemece yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Kabule göre de; davalı S.. A.. vekilinin cevap dilekçesinde zamanaşımı defiinde bulunmasına rağmen bu hususta olumlu yada olumsuz bir karar verilmemiş olması isabetsizdir.
O halde, davalı S.. A.. vekilinin temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılardan S.. A.."na iadesine, 15.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.