Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Sanığın TCK’nın 85/2,22/3,62,53/6 maddeleri gereğince cezalandırılmasına ilişkin Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 01.03.2018 tarihli, 2017/401-2018/110 sayılı hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair karara karşı yapılan temyiz isteminin reddine ilişkin yine Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 30.10.2018 tarihli ek karar

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 01.03.2018 tarihli, 2017/401 esas, 2018/110 sayılı hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin 13.09.2019 tarihli, 2018/2906 esas, 2019/2164 sayılı kararına karşı başvurulan temyiz talebinin, reddine ilişkin Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 30/10/2018 tarihli ek karar, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nin 296/1. maddesindeki “Temyiz istemi, kanunî sürenin geçmesinden sonra yapılmış veya temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmiş veya temyiz edenin buna hakkı yoksa, hükmü temyiz olunan bölge adliye veya ilk derece mahkemesi bir karar ile temyiz istemini reddeder” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, temyiz isteminin reddine dair kararı hükmü temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesinin vermesi gerektiği gözetilmeden Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 30/10/2018 tarihli temyiz isteminin reddine dair ek kararının yok hükmünde olduğu kabul edilerek sanık müdafinin öğrenme üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin 13/09/2019 gün ve 2018/2906 Esas, 2019/2164 Karar sayılı kararına yönelik temyiz isteminin süresinde, sanık hakkında güvenlik tedbiri uygulanması nedeniyle hükmün temyizi kabil olduğu anlaşılarak ve sanık müdafinin duruşmalı inceleme isteminin tayin olunan cezanın on yıl hapis cezasından aşağı olması ve uygun görülmemesi sebebiyle, 5271 sayılı CMK"nın 299. maddesi gereğince reddine karar verilerek yapılan incelemede;


Sanığın idaresindeki otomobille geceleyin meskun mahaldeki aydınlatma bulunan tek yönlü çift şeritli katılım yolundan otoyola katıldığı noktada kendisi gibi sağ şerit üzerinde seyretmekte olan katılan ... idaresindeki kamyonet tipi aracın arkasından çarpmasıyla kendisinin kucağında oturan iki yaşındaki oğlunun hayatını kaybettiği, diğer araçta bulunan üç kişiden ikisinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek, diğerinin ise; hayati foksiyonlarına etkisi 2. derece kırık olacak şekilde yaralandıkları, önünde seyretmekte olan araçları güvenli mesafeden izlemeyen sanığın tam kusurlu olduğunun, kazadan bir saat sonra alınan kan numunesine göre güvenli sürüş yeteneğini kaybedecek şekilde 2,32 promil alkollü olarak ve iki yaşındaki çocuğu kucağındayken araç kullanırken kazaya sebebiyet vermesi nedeniyle bilinçli taksirle hareket ettiğinin anlaşıldığı olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur durumuna ve bilinçli taksir koşullarının oluşmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve Kanuna uygun bulunan Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesi"nin 13/09/2019 tarih, 2018/2906 Esas, 2019/2164 Karar sayılı istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin, isteme aykırı olarak 5271 sayılı CMK"nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK"nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesi"ne; kararın bir örneğinin de Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesi’ne iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na GÖNDERİLMESİNE; 21/12/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.