Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/2325 Esas 2020/10752 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2325
Karar No: 2020/10752
Karar Tarihi: 15.10.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/2325 Esas 2020/10752 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanık hakkında hırsızlık suçu nedeniyle mahkumiyet hükmü verildiği belirtiliyor. Ancak, sanığın adli sicil kaydında yer alan dolandırıcılık suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alındığı ve infaz rejiminin mükerrirlere özgü olduğu ifade ediliyor. Ancak, ilgili mahkeme kararının uzlaşma sonucu düşürüldüğü ve sanığın suç tarihi itibariyle tekerrüre esas başka bir mahkumiyet kaydının bulunmadığı vurgulanıyor. Bu nedenle, tekerrüre esas alınan mahkumiyet hükmünün kanuna aykırı olduğu ve infaz rejiminin uygulanması gerektiği sonucuna varılıyor. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 58/6. maddesi gereğince sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve bununla birlikte denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verildiği belirtiliyor. Kanun maddesi, suçun tekrarlanması durumunda uygulanacak olan infaz rejimini düzenlemektedir.

2. Ceza Dairesi 2020/2325 E. , 2020/10752 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer itirazlar yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında, adli sicil kaydında yer alan Malatya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/435 E. 2010/187 K. sayılı ilamına konu TCK’nın 157/1. maddesinde yazılı dolandırıcılık suçuna ilişkin mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, TCK"nın 58. maddesi uygulanmış ise de; 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa"nın 34. maddesi ile değişik CMK"nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olduğundan bu kapsamda UYAP kayıtlarından yapılan incelemede, tekerrüre esas alınan ilam ile ilgili Malatya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 30.05.2018 tarihli ek kararı ile uzlaşmanın sağlandığından bahisle sanık hakkında düşme kararı verildiğinin anlaşılması karşısında, adı geçen mahkeme kararının tekerrüre esas alınamayacağı ve dosyada bulunan adli sicil kaydına göre de sanığın suç tarihi itibari ile de tekerrüre esas başkaca bir mahkumiyet kaydının bulunmadığı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK"nın 58/6. maddesi gereğince sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun"un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.