Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/2686 Esas 2019/4556 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2686
Karar No: 2019/4556
Karar Tarihi: 08.05.2019

Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/2686 Esas 2019/4556 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu ceza davası, tebligat yapılacak şahsın bilinen en son adresine tebligat yapılması gerektiği hükmü uyarınca sanığa tebligatın yapılamadığı, bu nedenle muhatabın adres kayıt sistemine göre tebligatın MERNİS adresine yapıldığı ve tebligatın yapıldığına dair kararın kesinleştiği, ancak sanığın süresinden sonra temyiz talebiyle davaya dahil olduğu ve Mahkemece süresinde yapılmayan temyiz talebinin reddedildiği şeklinde açıklanıyor. Kararda, tebligat hukukuyla ilgili 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun Tebligat Kanunu'na eklenen 21/1. maddesi ve Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi yer alıyor.

11. Ceza Dairesi 2019/2686 E. , 2019/4556 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

... sayılı Tebligat Kanununun 10. maddesi uyarınca “Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır” hükmü uyarınca sanığa tebliğin 09.09.2014 tarihinde talimat yoluyla savunmasının alındığı Antalya 10. Asliye Ceza Mahkemesine beyan ettiği “Teomanpaşa Mah. 2205. Sok. Emirçam Konutları M. Öner Apt. No:73 Kat:2 Daire:6 Kepez/ANTALYA” adresine çıkarıldığı fakat sanığın bu adreste bulunamadığı, bunun üzerine ... sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen “bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır” ek fıkra hükmüne göre sanığın MERNİS adresi olan “İncilikaya Mah. 37148 Nolu Sok. No:2 İç Kapı No:1 Şehitkamil/GAZİANTEP” adresine Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre 16.05.2015 tarihinde tebligat yapıldığı, sanığın bu tebligat üzerine hükmü temyiz etmemesi nedeniyle 26.05.2015 tarihinde kararın kesinleştirildiği ve infazı için Cumhuriyet Başsavcılığına gönderildiği, hükmün infazı amacıyla sanığın 20.07.2015 tarihinde sanığın ceza infaz kurumuna alınmasından sonra 12.08.2015 tarihinde süresinden sonra temyiz etmesinden dolayı Mahkemesince 12.08.2015 tarihinde temyiz talebinin reddine dair ek karar verildiği, sanığın 12.08.2015 tarihli temyiz dilekçesinde eski hale getirme ile ilgili bir talebinin bulunmadığı, sanığın 19.08.2015 tarihli dilekçesi ile ek kararı temyiz ettiği anlaşıldığından, süresinden sonra yapılan temyiz talebinin reddine dair ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığından ek kararın ONANMASINA, 08.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.