Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/33561 Esas 2020/4810 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/33561
Karar No: 2020/4810
Karar Tarihi: 11.03.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/33561 Esas 2020/4810 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirket kömür sahasında dekopaj işinde çalışan davacının iş sözleşmesini haklı bir sebep olmadan feshetmiştir. Davacı kıdem tazminatı ve bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Mahkeme davacının talebini kabul etmiştir. Davalı ise karara itiraz ederek temyiz etmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda, fazla mesai ücreti hususunda uyuşmazlık bulunduğu ve hafta tatili ücretinin de kabul edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri: İş Kanunu Madde 17, Madde 18 ve Madde 27.

(Kapatılan)22. Hukuk Dairesi 2016/33561 E. , 2020/4810 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin, davalı şirketin kömür sahasında yürüttüğü dekopaj işinde kamyon şoförü olarak 14.07.2012 - 14.07.2013 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı bir sebebe dayanmaksızın feshedildiğini beyanla kıdem tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında fazla mesai ücreti hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı fazla mesai yaptığını tanık beyanları ile ispatlama yoluna gitmiş, dinlenen tanıklar çalışmanın sabah saat 07:00"de başlayıp, akşam saat 18:00"e kadar sürdüğünü, iş yerinde çift vardiya olduğunu, diğer zamanlarda akşam 18:00 ile sabah 07:00 saatleri arasında çalışıldığını beyan etmişler, davacı da dava dilekçesinde çalışma saatlerinin 07:00-19:00 yada 19:00-07.00 saatleri olduğunu ileri sürmüştür.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının günde 12 saat çalışıp 2 saat ara dinlenmesi kullandığı kabul edilerek haftalık 17,5 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmişse de, hem davacı tanık beyanları hemde gece vardiyasında davacının ileri sürdüğü çalışma saatleri birlikte dikkate alınarak davacının 07:00-18:00 ile 19:00-07:00 saatleri arasında, yine 2 saat ara dinlenmesi ile çalıştığı kabul edilmelidir.
3-Davacının hafta tatili gününde de çalıştığının anlaşılması ve buna göre hafta tatili ücretinin de kabul edilmesi yerinde ise de, gerekçede ilgili alacağın reddedildiğinin belirtilmesi hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.03.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.