Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2021/12397 Esas 2021/14744 Karar Sayılı İlamı

(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)

Kasten yaralama suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 86/3-a, 29 ve 62. maddeleri uyarınca 3 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının anılan Kanun"un 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Edremit 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.10.2020 tarihli ve 2019/222 Esas, 2020/320 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 06.09.2021 tarihli ve 2021/13814 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08.10.2021 tarihli ve 2021/112585 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinde, "...c) Kanunlarda kesin olduğu yazılı bulunan hükümlere, Karşı istinaf yoluna başvurulamaz. (Ek cümle:14.4.2020-7242/17 md.) Bu suretle verilen hükümler tekerrüre esas olmaz." şeklinde yer alan düzenleme uyarınca, tekerrür uygulamasına esas basit yaralama suçundan doğrudan hükmedilen 1.500,00 Türk lirası adli para cezasına ilişkin Edremit 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 31.05.2016 tarih ve 2016/122 Esas, 2016/492 sayılı kesin kararının tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığa ait adli sicil kaydında da tekerrüre esas alınabilecek başkaca bir ilam bulunmadığı gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmesinde gözetilmemesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:

TÜRK MİLLETİ ADINA

Ayrıntıları CGK’nin 02.07.2020 tarih, 2019/13-123 Esas ve 2020/334 Karar sayılı kararında açıklandığı gibi, sanığın tekerrüre esas alınan kesin nitelikteki adli para cezasına dair Edremit 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 31.01.2016 tarihli ve 2016/122 Esas, 2016/492 Karar sayılı kararına konu mahkumiyet hükmünün, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 14.04.2020 tarihli ve 7242 sayılı Kanun"un 17. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nin 272. maddesinin son fıkrasına eklenen "Bu suretle verilen hükümler tekerrüre esas olmaz." şeklindeki ibare gereğince aynı maddenin üçüncü fıkrasında düzenlenen ve kesin olmaları nedeniyle istinaf yasa yoluna başvurulamayacak hükümlerin tekerrür uygulamasına da esas alınamayacaklarına ilişkin düzenlemeye göre sanığın adli sicil belgesindeki kesin nitelikteki adli para cezasına dair hükmün tekerrüre esas alınamayacak olması ve başkaca da tekerrüre esas ilamının bulunmaması nedeniyle sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanma koşulu ortadan kalkmıştır.
Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas olabilecek başka bir ilamı da bulunmamaktadır. 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesinde seçimlik ceza olarak adli para ve hapis cezaları öngörüldüğünden Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.09.2018 tarih ve 2015/1066 Esas, 2018/373 Karar sayılı kararı da göz önüne alınarak mahkemece adli para cezası da tercih edilebilir.
Bu nedenle, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Edremit 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.10.2020 tarihli ve 2019/222 Esas, 2020/320 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.12.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.