MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


DAVA :Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, gece çalışma ücreti, giyecek yardımı ücreti, aile ve çocuk yardımı ücreti, yemek yardımı ücreti ile kömür yardımı ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işyerinde 26.03.2001 tarihinden 31.12.2004 tarihine kadar belirsiz süreli iş sözleşmesiyle çalıştığını, işten ayrılırken net ücretinin 450 TL olduğunu, taleplerinin 15.07.2003-31.12.2004 arasını kapsadığını, çalışma düzenine göre mesaisinin 17:00’da başlayıp ertesi gün 08:00’da sona erdiğini 33 saat dinlenmeden sonra yeniden başlayan çalışmanın 15 saat sürdüğünü, hafta sonları, resmi ve dini bayram günlerinde genel tatil günlerinde kesintisiz devam ettiğini, toplu iş sözleşmesinden gereği gibi yararlandırılmadığını, buna gerekçe olarak 01.03.2002-29.02.2004 tarihli toplu iş sözleşmesinin ek 1. Maddesi 01.03.2004-14.02.2006 tarihli toplu iş sözleşmesinin ek 2. Maddelerinin gösterildiğini, burada geçici çalışanlar için ayrım yapıldığını, bunun 4857 Sayılı Yasa m.5-11-12 maddeleri ile 2822 sayılı yasanın 5. Maddesine aykırı olduğunu, davacının iş sözleşmesinin 3 kez belirli süreli yapılmakla belirsiz olduğu gibi objektif nedenin de bulunmadığı, buna göre kömür ve giyim yardımından yemek aile ve çocuk yardımından da yararlanması gerektiğini belirterek; bir kısım işçilik alacaklarının ödenmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının taleplerinin zamanaşımına uğradığını, davacının 31.12.2004 tarihinde kendi isteğiyle Belediye’den ayrıldığını, bir kamu kuruluşu olan Belediye’de işyeri puantaj kayıtları tutulduğunu, davacının normal mesaisi dışında fazla çalışmaları, hafta tatili ile genel tatillerde çalışma yapması halinde yapılan çalışmalar puantajlara işlendiğini belirterek davanın reddini talep etmiştir.

C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplu iş sözleşmelerinde yer alan hükümlerin 4857 Sayılı İş Kanunu’nun 5. Maddesine aykırı olduğu gerekçesiyle davacının toplu iş sözleşmelerinden yararlanabileceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Davacı vekilinin temyizi açısından; davacı vekilinin 16.05.2013 tarihli dilekçesiyle temyizden feragat etmiş olduğu anlaşıldığından davacı vekilinin temyiz talebinin REDDİNE;
2- Davalı vekilinin temyiz talebi yönünden, dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3-Taraflar arasındaki uyuşmazlık geçici işçi statüsünde çalışan davacının TİS hükümlerinden yararlanıp yararlanmayacağı noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda davacının çalıştığı tarihte yürürlükte olan toplu iş sözleşmelerinin ek 1. ve 2. maddelerinde geçici işçi statüsünde çalışanların toplu iş sözleşmelerinin işçilere sağladığı bazı haklardan yararlanamayacağı belirtilmektedir. Taraflar arasında davacının geçici işçi olarak çalıştığı konusunda bir ihtilaf bulunmamaktadır. Toplu iş sözleşmesinin özerkliği prensibi gereğince işçileri temsil eden sendika ile işveren veya işvereni temsil eden sendika aralarında anlaşarak bir kısım işçileri toplu iş sözleşmesinden yararlandırmama konusundaki anlaşmalarının geçerli kabul edilmesi gerekir. Bu nedenle söz konusu ek maddeler dikkate alınarak davacının alacaklarının yeniden hesaplanması için ek rapor alınıp sonuca gidilmesi gerekirken hatalı değerlendirmeyle yazılı şekilde karar verilmesi bozma nedenidir.
F) Sonuç :
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 10.07.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.