Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3238 Esas 2020/1517 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3238
Karar No: 2020/1517
Karar Tarihi: 4.10.2020

Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3238 Esas 2020/1517 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, işlettiği işyerindeki POS cihazlarından başkalarına ait kredi kartları ile çekim işlemleri yaparak gerçeğe aykırı harcama belgesi düzenleyip tefecilik yaptığı iddiasıyla asliye ceza mahkemesinde yargılanmıştır. Kararda, sanığın tefecilik yaptığına dair yeterli kanıt bulunamadığı, tanıklar arasında çelişkiler olduğu ve maddi gerçeğin ortaya çıkarılması amacıyla yeniden ifade alınması ve belirli belgelerin uzman bir bilirkişi tarafından incelenmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, gerekçeli kararda suç tarihinin yanlış gösterilmesi nedeniyle CMK'nın 232/2-c maddesine muhalefet edildiği ve hükümün bozulmasına karar verildiği ifade edilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: CMK'nın 223/2-e, 232/2-c ve 321. maddeleri.

9. Ceza Dairesi 2020/3238 E. , 2020/1517 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın işlettiği işyerindeki POS cihazlarından herhangi bir mal teslimi ve hizmet ifası olmaksızın nakit ihtiyacının giderilmesi amacıyla başkalarına ait kredi kartları ile çekim işlemleri yapmak suretiyle gerçeğe aykırı harcama belgesi düzenlendiği ve bankalardan mal satmış gibi elde ettikleri miktarları ödünç vererek komisyon ve faiz adı altında kazanç elde etmek suretiyle tefecilik yaptığının iddia edilmesi karşısında;
Maddi gerçeğin hiçbir kuşkuya yer vermeyecek biçimde ortaya çıkarılabilmesi amacıyla; öncelikle dinlenen tanıklardan ... ve ..."in vergi müfettişi tarafından alınan beyanları ile yargılama aşamasında mahkemede alınan ifadeleri arasında oluşan çelişkinin tanıkların yeniden ifadelerine başvurularak giderilmesi, sanığın tefecilik yapıp yapmadığı hususunda kolluk araştırması yaptırılması, POS cihazından yapılan çekimlerin gerçek bir harcama belgesine dayalı olup olmadığının tespiti için, sanık mükellefin yasal sürede ibraz etmediği, iş yerine ait 2007,2008,2009 ve 2010 takvim yıllarına ait tüm ticari defter ve belgelerin temin edilerek konusunda uzman bilirkişiye tevdii edilerek bilirkişi raporu aldırılmasından sonra hasıl olacak sonuca göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 31/12/2010 ve öncesi yerine 29.03.2012 olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, Üst Cumhuriyet savcısı ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14/10 /2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.