MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul 7.Sulh Hukuk Mahkemesince verilen 02/12/2014 gün ve 2011/682-2014/818 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’un 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesin olup, 427/4. maddesi hükmüne göre ise, asıl isteminin kabul edilmeyen bölümü 1.000 TL"yi geçmeyen tarafın temyiz hakkı bulunmamaktadır. Bu miktar, karar tarihi olan 02.12.2014 itibariyle 1.890,00 TL"dir. Mahkemece, İstanbul 7. İcra Müdürlüğünün 313,39 TL asıl alacak ve takip tarihine kadar işlemiş
95,67 TL faiz toplamından ibaret olan 2010/11469 E. sayılı ve 1.804,10 TL asıl alacaktan ibaret olan 2010/11470 E. sayılı icra takip dosyalarına vaki itirazların yukarıda yazılı şekilde kısmen iptaline karar verilmiştir. Bu durumda, davacı şirketin temyizine konu değeri yukarıda anılan madde hükümlerine göre davacı yönünden temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı şirket vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı şirket vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 21/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.