Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK"nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi yeniden düzenlenmiş olan "Basit Yargılama Usulü" başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan "Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir." şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada 01/02/2021 tarihli tensip zaptı ile "basit yargılama usulü uygulanmasına takdiren yer olmadığına" denilerek, genel hükümlere göre yargılamaya devam edilmesine karar verildiği gözetildiğinde mahkemenin uygulama yapılmayacağına dair takdirinin olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
Olay tarihinde sanık ..."ın karıştığı bir kavga nedeni ile hakkında yapılan şikayet üzerine kolluk ekiplerince yakalanması sonrası, araç sürücüsü olduğundan yapılan alkol kontrolü neticesinde 1.53 promil alkollü olduğu halde trafikte seyrettiğinin tespit edildiği olayda; 11.06.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6487 sayılı Kanunun 19. maddesi ile değişik 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun “1.00 promilin üzerinde alkollü olduğu tespit edilen sürücüler hakkında ayrıca Türk Ceza Kanununun 179. maddesinin üçüncü fıkrası hükümleri uygulanır.” şeklindeki 48/6. maddesine göre 1.00 promilin üzerinde alkol veya uyuşturucu madde alınması sonrası araç kullanılmasının atılı suçun oluşması için yeterli olduğu anlaşılmakla;
Bozma üzerine yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin suçun unsurlarının oluşmadığına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Adli sicil kaydına göre daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş sanık hakkında hükmedilen otuz günden az süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken dayanak madde olan TCK"nın 50/3. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
2- Sanık hakkında tayin edilen adli para cezasının ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve cezanın hapse çevrileceğinin ihtaratı ile yetinilmesi gerekirken infazı kısıtlar biçimde "taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi hâlinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceğinin ve ödenmeyen para cezasının infazının 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesine göre yapılacağının sanığa ihtarına" karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün (4)numaralı bendinde yer alan "TCK 50/1.a. maddesi uyarınca" ibaresinden önce gelmek üzere "Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen kısa süreli hapis cezasının TCK"nın 50/3. maddesi delaletiyle" ibaresinin eklenmesi ve hükmün (6) numaralı bendinde yer alan "taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi hâlinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceğinin ve ödenmeyen adli para cezasının infazının 5275 SK. 106/3 maddesine göre yapılacağının sanığa ihtarına" ibaresi hükümden çıkarılarak yerine "sanık hakkında hükmolunan adli para cezasına ilişkin taksitlerden birinin ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve cezanın hapse çevrileceğinin sanığa ihtaratına" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21/12/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.