MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı ve karşı davalı, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ve ücret alacaklarının, davalı ve karşı davacı, maddi ve manevi tazminat alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, asıl davayı hüküm altına almış, karşı davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş, davalı ve karşı davacı avukatı tarafından duruşma talep edilmiş ise de; HUMK.nun 438.maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı işçi, davalı kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti ile ücret alacaklarının tahsilini talep etmiş, davalı işveren birleşen dosya ile açtığı davada, maddi ve manevi tazminat ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkemece asıl dava kısmen kabul edilmiş, birleşen dava reddedilmiştir.
Kararı her iki taraf da temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dairemizce verilen bozma ilamına uyulmak suretiyle mahkemece, fazla çalışma ücreti hesabında zamanaşımı defini değerlendirmek için ek rapor alınmıştır. Davacı vekili 08.12.2009 havale tarihli dilekçede kısmi davada toplam olarak talep ettiği alacak kalemlerini ayrıştırmıştır. Mahkemece ıslahla arttırılan miktar bakımından ıslah tarihinden geriye gidilerek son 5 yıl içinde gerçekleşen fazla çalışma ücretine kısmi davada talep edilen ve davacının dilekçesinde açıklanan miktarın ilavesiyle fazla çalışma ücreti yönünden bir karar verilmesi gerekirken, fazla çalışma ücretinin sadece kısmi davada talep edilen miktarla sınırlı olarak kabulü hatalıdır.
3- Mahkemece verilen ilk kararda temerrüt tarihi 01.09.2008 olarak alınmış ve davacı vekili kararı temyiz etmemiştir. Karar davalı vekilinin temyizi üzerine bozulmuş ve mahkemece bozma üzerine verilen kararda temerrüt tarihi bu defa 28.09.2008 olarak esas alınmıştır.
Usulü kazanılmış hak ilkesine aykırı şekilde temerrüt tarihinin kararı temyiz etmeyen davacı yararına öne çekilmesi hatalıdır. Temerrüt tarihi bozma öncesi kararda olduğu gibi 01.09.2008 olarak kabul edilmelidir.

Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.07.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.