Mahkemesi :Ankara 9. İş Mahkemesi
Tarihi :22.03.2013
No :2005/760-2013/189

Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.

Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hükmün, davacı ile davalılardan T.. K.., A.. G.., K.. A.. S.. A.Ş., ve D.. B.. avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

Dava,trafik iş kazası sonucu sürekli iş göremez duruma giren sigortalıya bağlanan gelir, geçici iş göremezlik ödemeleri ve tedavi gideri nedeniyle uğranılan Kurum zararının 506 sayılı Yasa"nın 26. maddesi uyarınca davalılardan teselsülen tahsili istemine ilişkindir.

Dosya kapsamına göre; D.. B.."na ait Devlet Konukevi"nde işçi olarak çalışan sigortalı ve arkadaşları gece mesai sonunda T.. K.."ın yönetimindeki servis aracıyla evlerine bırakılırken, polis memuru A.. G.."in kullandığı polis aracı ile çarpışması sonucu meydana gelen trafik kazasında sigortalı yaralanır.

Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davalı sürücü T.. K.. % 65, diğer sürücü A.. G.. % 35 kusurlu bulunmuştur.Öncelikle, davalı D.. B.."nın yaralanan sigortalının işvereni konumunda olup,hükme esas raporda işveren sıfatıyla iş güvenliği mevzuatına aykırı bir ihlali saptanamadığından kusur verilmediğine, anılan maddenin kusur sorumluluğu esasına dayalı olmasına göre, kazaya karışan aracın salt işleteni olarak sorumlu tutulamayacağının gözetilmemesi isabetsizdir.

Ceza kovuşturmasında ise; Ankara 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 3.12.2008 tarih ve 2008/283-343 e-k sayılı kararı ile, sanık T.. K.."ın 2/8, diğer sürücü A.. G.."in 6/8 kusurlu olduğu kabul edilmiş olup, T.. K.. hakkında verilen mahkumiyet kararının 12. Ceza Dairesinin 15.11.2011 tarih ve 2011/2475-4911 e-k sayalı ilamı ile onanarak kesinleştiği, böylece hükme esas kusur raporu ile cezada alınan rapor arasında çelişki oluşmuştur.

Öte yandan sigortalının Ankara 6. İş Mahkemesi"nin 2001/1023 esas sayılı dosyası ile tazminat davası açtığı, fakat akıbetinin belirsiz olduğu anlaşılmaktadır.Sigortalının açtığı tazminat davasının akıbeti araştırılarak, kesinleşmesi bekletici mesele yapılmalı, ceza davasında kabul edilen maddi olgu da gözetilmek suretiyle çelişkiyi giderecek nitelikte yeniden kusur raporu alınmalıdır.

Ayrıca, Anayasanın 129/5 maddesinde; “Memurlar ve diğer kamu görevlilerinin yetkilerini kullanırken işledikleri kusurlardan doğan tazminat davaları, kendilerine rücu edilmek kaydıyla ve Kanunun gösterdiği şekil ve şartlara uygun olarak, ancak idare aleyhine açılabilir.” hükmünün öngörülmüş olmasına, keza 657 Sayılı Kanununun 13.maddesi de bu hususu amir olduğundan yetkilerini kullanırken deyiminin; uygulamada görevlerini yaparken biçiminde yorumlanmasına, normlar hiyerarşisine göre önce Anayasa ve sonra sırasıyla, Kanun, tüzük ve yönetmelik hükümlerinin uygulanması prensibinin hukukun evrensel kurallarından bulunmasına göre, eylem veya işlemin görev kusuru olarak nitelendirilebildiği hallerde, kişisel kusura dayanılarak memur hakkında Adli Yargıda doğrudan doğruya dava açılmayacağı açıktır.Giderek yapılacak araştırma sonucu davalı A.. G..’in ve T.. K.."ın açıklanan biçimde memur statüsünde çalıştığının saptanması durumunda, haklarındaki davanın husumetten reddine karar verilmelidir.

Öte yandan, dava konusu geçici iş göremezlik ödemeleri ve tedavi gideri yönünden Ankara 10. İş Mahkemesi"nin 2004/258-315 e-k sayılı dava dosyasının tarafları ve konusunun aynı olup olmadığı araştırılarak derdestlik ve kesin hüküm bulunup bulunmadığı ve davalı K.. A.. S.. Şirketi"nin davacı Kurumun yaptığı icra takibi kapsamında ödeme yaptıkları savurmasında bulunmuş olup, ödeme iddiası araştırılarak, poliçe limitinin tamamını ödeyip ödemedikleri belirlenmelidir.

Mahkemece, açıklanan maddi ve hukuki esaslar gözetilmeksizin eksik araştırma, inceleme ve yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı biçimde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.

O hâlde, davacı Kurum ile davalılardan T.. K.., A.. G.., K.. A.. S.. A.Ş., ve D.. B.. avukatlarının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.

SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde A.Sig. A.Ş haricindeki davalılara iadesine, 8.5.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.