Danıştay 9. Daire 2021/1451 Esas 2021/4621 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2021/1451
Karar No : 2021/4621


TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Vergi Dairesi Başkanlığı-...
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. ...

KARŞI TARAF (DAVACI) : ... Org. Tur. Dan. Rek. Taş. Tic. Ltd. Şti.

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının aleyhe olan kısmının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına, bir kısım alışlarını sahte faturayla belgelendirdiği ve bu alışlara ilişkin ödemeleri banka ve benzeri finans kurumları aracılığıyla yapmadığı yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak 2010/Mart, Nisan, Haziran, Temmuz, Ağustos ve Ekim dönemleri için re'sen tarh edilen bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353/1 ve mük. 355. maddeleri uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemine ilişkindir.

İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay Üçüncü Dairesince, dava konusu cezalı tarhiyatın ve Vergi Usul Kanunu'nun 353/1 ve mük. 355. maddeleri uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının, ... Metal Yapı Market İnşaat Otomotiv Taşımacılık Reklam Organizasyon İçecek Gıda Tekstil Deri İletişim Hizmetleri Elektrik Elektronik Turizm Orman Ürünleri Sanayi Ticaret Limited Şirketinden alınan faturalardan kaynaklanan kısmı yönünden verilen bozma kararına uyan Vergi Mahkemesince; davacıya fatura düzenleyen ... Metal Yapı Market İnşaat Otomotiv Taşımacılık Reklam Organizasyon İçecek Gıda Tekstil Deri İletişim Hizmetleri Elektrik Elektronik Turizm Orman Ürünleri Sanayi Ticaret Limited Şirketi hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunda yer alan tespitlerin değerlendirilmesi üzerine, anılan şirketin düzenlediği faturaların gerçek bir emtia teslimine veya hizmet ifasına dayanmadığı sonucuna ulaşılmadığından, cezalı tarhiyatın ve 213 sayılı Yasa'nın 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının, anılan firmadan alınan faturalardan kaynaklanan kısmında hukuka uygunluk bulunmadığı; anılan Yasa'nın mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasında ise davacının Kanun maddesinde yer alan fiili işlediği ve cezanın, 8.000,00-TL ve üzeri fatura tutarları dikkate alınarak kesildiği görüldüğünden, hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine, cezalı tarhiyat ile 213 sayılı Yasa'nın 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılmasına karar verilmiş, dava kısmen kabul, kısmen ret ile sonuçlandığından, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca belirlenen 2.270,00-TL vekâlet ücretinin davalı idareden alınarak davacıya verilmesine hükmedilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacı, yargılamanın hiçbir aşamasında vekil aracılığıyla temsil edilmediği hâlde lehine vekâlet ücretine hükmedildiği, davacı tarafından kullanılan faturaların sahte olduğu, gerçek fatura alınmadığı için de 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının hukuka uygun olduğu iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin kısmen kabulü ile kararın, davacı lehine vekâlet ücretine hükmedilmesine ilişkin kısmının bozulması gerektiği düşünülmektedir. TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür. Anılan Kanun'un 50. maddesinin 4. fıkrasında, "Danıştayın bozma kararına uyulduğu takdirde, bu kararın temyiz incelemesi, bozma kararına uygunlukla sınırlı olarak yapılır." hükmü bulunmaktadır.
Bu durumda, mahkeme kararlarının Danıştay tarafından bozulması halinde, mahkemelerce bozmaya ilişkin kararlar üzerine yeniden verilen kararlara karşı yapılan temyiz başvuruları, bozma kararındaki esaslara uyulup uyulmadığı yönünden incelenebilecektir.
Vergi Mahkemesi kararının, Danıştay Üçüncü Dairesinin 06/03/2019 tarih ve E:2015/11055, K:2019/1602 sayılı kararındaki esaslar doğrultusunda verildiği anlaşıldığından, davalı idare tarafından dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Davalı idarenin, Mahkeme kararının hüküm fıkrasında belirtilen vekâlet ücretine ilişkin temyiz istemine gelince;
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 6545 sayılı Kanun'un 22. maddesiyle değişik "Temyiz incelemesi üzerine verilecek kararlar" başlıklı 49. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde; temyiz incelemesi sonunda, kararda yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan maddi hatalar ile düzeltilmesi mümkün eksiklik veya yanlışlıklar varsa Danıştayın kararı düzelterek onayacağı hükme bağlanmıştır.
Maddenin gerekçesinde ise madde ile temyiz incelemesinde sadece maddi hatalarda değil, aynı zamanda yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen eksiklik ya da yanlışlıklarda da düzelterek onama kararı verilmesinin sağlandığı, uygulamada, vekâlet ücretine, yargılama giderlerine ya da faize hükmedilmesinin unutulması ya da bunların yanlış hesaplanması gibi kararın asli olmayan unsurlarında görülen bir kısım eksiklik ya da yanlışlıklar nedeniyle bozma kararları verildiği, bunun mahkeme tarafından tekrar karara bağlandığı ve yine bu kararlara karşı yeniden kanun yollarına başvurulabilmesi nedeniyle hem zaman hem emek kaybına neden olunduğunun görüldüğü, bu suretle esasa etkili olmayan konularda Danıştayın kesin karar vermesi sağlanarak uyuşmazlığın hızla sonuçlandırılmasının amaçlandığı hususlarına yer verilmiştir.
Uyuşmazlıkta, Vergi Mahkemesince, davanın kısmen kabulü, kısmen reddi yolunda hüküm kurularak hem davalı hem davacı lehine vekâlet ücretine hükmedilmiş ise de davacının, davayı vekili aracılığıyla takip etmediği görüldüğünden, davacı lehine, avukatlık ücretine hükmedilmesinde isabet görülmemiştir.
Bu husus, yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan, düzeltilmesi mümkün eksiklik olarak görüldüğünden, hüküm fıkrasında yer alan "aynı tarife uyarınca belirlenen ...-TL vekâlet ücretinin de davalı idareden alınarak davacıya ödenmesine" ibaresi çıkarılmak suretiyle, kararın vekâlet ücreti yönünden düzeltilerek onanması gerektiği sonucuna varılmıştır.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davalının temyiz isteminin reddine,
2. ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının, vekâlet ücretine ilişkin kısmının, yukarıda belirtildiği şekilde düzeltilerek ONANMASINA,
3. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 11/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.