Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6456 Esas 2020/2929 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6456
Karar No: 2020/2929
Karar Tarihi: 27.02.2020

Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6456 Esas 2020/2929 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, güveni kötüye kullanma suçundan TCK'nın 155/1, 52/2, 53 maddeleri gereğince mahkum edilmiştir. Suç tarihinde sanık ile katılan daha önceden tanışmışlar ve sanık, katılanın annesini aramak bahanesi ile cep telefonunu istemiştir. Daha sonra sanık, katılan ile anlaşarak telefonun bir gün kendisinde kalması ve iade edeceği konusunda anlaşmışlardır. Ancak, sanık telefonu vermemiştir ve uzlaşma bürosuna gönderilerek uzlaşma işlemleri yapılmıştır. Uzlaşma gerçekleşmemiştir ve sanığın suçu işlediği sabit görülmüştür. Ancak, daha önce verilen bir hükmün sadece sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine bozma ilamından sonra yapılan yargılama sonunda kazanılmış hak ilkesi gözetilmeden fazla ceza tayini yapılmıştır. Sonuç olarak, ceza 1 yıl hapis ve 500 TL adli para cezasına düzeltilerek onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 155/1 maddesi: \"Güveni kötüye kullanma suçu\"
- TCK'nın 52/2 maddesi: \"Hırsızlık suçundan daha hafif ceza verilmesi halleri\"
- TCK'nın 53 maddesi: \"İstisnalar\"
- 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi: \"Kanunların geriye yürümezliği\"
- 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi: \"Kanunların geriye yürümezliği\"
- CMUK'un 321.maddesi: \"Ceza Mahkemesi'nin kararının bozulması\"
- CMUK'un 322.maddesi: \"Hatasız karar düzeltmesi\"

15. Ceza Dairesi 2018/6456 E. , 2020/2929 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK"nın 155/1, 52/2, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Suç tarihinde daha önceden tanışan sanık ile katılanın karşılaştıkları, sanığın katılanın annesini aramak bahanesi ile cep telefonunu istediği, daha sonra kendisinin ... Park otelde kaldığını belirterek telefonun bir gün kendisinde kalması ve iade edeceği konusunda katılan ile anlaştıkları, katılanın bir gün sonra sanığın belirttiği otele gittiğinde orada olmadığını öğrendiği, bir süre sonra sanık ile katılan karşılaştığında telefonun kırıldığını söyleyerek sim kartı katılana iade ettiği ancak telefonu vermediğinin iddia edildiği olayda; dairemizin 21/12/2017 tarih ve 2017/27698 E-2017/28611 K sayılı bozma ilamı doğrultusunda uzlaştırma işlemleri yapılmak üzere uzlaşma bürosuna gönderilmesi neticesinde, uzlaşmanın gerçekleşmediğine dair 13/02/2018 tarihli rapor, sanık savunması, katılan, tanık beyanı ve dosya kapsamından sanığın atılı suçu işlediğinin sabit olduğu gerekçesine dayanan mahkemenin mahkumiyet yönünde kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Ancak;
Dairemizin 21/12/2017 tarihli bozma ilamından önce verilen Adana 8. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 25/11/2014 tarih ve 2014/66 Esas ve 2014/821 Karar sayılı ilk hükümde sanık hakkında 1 yıl hapis ve 500 TL adli para cezasına hükmedildiği, bu hükmün sadece sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, bozma ilamından sonra yapılan yargılama sonunda, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanık yönünden kazanılmış hak ilkesi gözetilmeden 1 yıl hapis ve 1.000 TL adli para cezasına hükmedilerek fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8.maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK"nın 321.maddesi gereğince BOZULMASINA; fakat, bu aykırılığın yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanun"un 322.maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; sonuç cezanın “1 yıl hapis ve 500 TL adli para cezasına” denilmek sureti ile hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27/02/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.