MAHKEMESİ : GAZİANTEP BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Diyarbakır 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 12/04/2017 tarih ve 2015/1121 E.- 2017/264 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi"nce verilen 31/05/2018 tarih ve 2018/290 E.- 2018/904 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanunun’un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının 10.06.2013 tarih, 2013/04506 tescil numaralı tasarımının 554 sayılı KHK’nın koruma şartlarına sahip olmadığını, gerek müvekkili şirket ve gerekse Türkiye’de bir çok firma tarafından kullanılarak üretilen ürünü kendisine ait tasarımmış gibi tescil ettirdiğini, ancak sözkonusu tescil edilen tasarımların yeni ve ayırtedici özelliğinin olmadığını, davaya konu tasarımların tescil tarihinden çok öncesinde piyasada mevcut olduğunu gösterir benzer ürünlere ilişkin katalogların bulunduğunu, davalının ürünlerini müzik aletlerinden nefesli çalgılar katagorisi olan Locarno 17-02 sınıfına kaydettirmiş olduğunu, müvekkili şirket ürünleri ile hiçbir benzerliği bulunmadığını, bu durumun davalının endüstriyel tasarım konusundaki incelemesiz tescil uygulamasını kötüye kullanarak tescil korumasından haksız surette yararlanmaya çalışması ve benzer tasarımları kullanan seçkin firmaların üretimlerini engellemeye yönelik olduğunu beyanla davalı adına tescilli 2013/04506 numaralı tescilli tasarımın hükümsüzlüğü sicilinden terkinini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkiline ait tasarımların kendine özgü tasarımlar olduğunu, müvekkili tarafından geliştirildiğini, davacı tarafından delil olarak sunulan kataloglardaki ürünlerin müvekkilinin tasarımı ile farklı olduğunu, TPMK’nın müvekkili ürününün nefesli çalgılar kategorisi olarak Locarno 17-02 olarak kaydetmiş ise de sözkonusu hatanın düzeltildiğini, müvekkilinin tescil ettirmiş olduğu ürünü sosyal medya hesabından yayınladığını, Dizayn Grup ve Fırat Boru işletmelerine bu konuda sosyal medya hesabı üzerinden ileti gönderildiğini ancak cevap alınamadığını, tasarımın müvekkile ait olduğunun sözkonusu şirketlere bildirildiğini ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalı adına tescil edilen endüstriyel tasarımların benzerlerinin davacı tarafça, davalının tescil tarihi olan 10.06.2013 tarihinden çok daha önceki tarihlerden beri kullanıldığı, davalı adına tescil edilen tasarımların 554 sayılı KHK’nın 7. maddesi uyarınca yeni ve ayırt edici nitelikte olmadığı gerekçesiyle davanın kabulü ile davalının 2013/04506 tescil numaralı tasarımının hükümsüzlüğüne, sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı vekili, istinaf başvurusunda bulunmuştur.
İstinaf mahkemesince iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davalının tescilli tasarımının yeni ve ayırt edici nitelikte olmadığının anlaşılması karşısında mahkemece davanın kabulüne karar verilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasından davalı vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 21/10/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.