5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2019/5643 Esas 2021/14607 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5643
Karar No: 2021/14607
Karar Tarihi: 08.11.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2019/5643 Esas 2021/14607 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararın temyizi üzerine Yargıtay 7. Ceza Dairesi tarafından incelenmiş ve hükümlülük, müsadere ve tasfiye kararının bozulması gerektiğine karar verilmiştir. Sanığa takdiri indirim uygulanma maddesinin yanlış yazılması, TCK’nun bazı maddelerinin yeniden değerlendirilmesi gerektiği, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilirken sanığa ek savunma hakkı verilmemesi, ceza çekme rejiminde yapılan yanlışlık ve eşyanın müsaderesi yerine tasfiyesine karar verilmesi gibi sebeplerle karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5607 sayılı Kanunun 3/22. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 7. maddesi
- 7234 sayılı Yasa'nın 61. maddesi
- 5607 sayılı Kanunun 5/2. maddesi
- TCK'nun 62. maddesi
- TCK'nun 50/1. maddesi
- CMK'nun 232/6. maddesi
- 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası

7. Ceza Dairesi 2019/5643 E. , 2021/14607 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere, tasfiye
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Kabule göre;
1- Sanık hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK’nun 62/1. maddesi yerine TCK"nun 62. maddesinin; gün adli para cezasının uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK’nun 52/2 maddesi yerine TCK’nun 50/1. maddesinin yazılması suretiyle CMK’nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2- 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3- Sanık hakkında düzenlenen iddianame de 5237 sayılı TCK"nun 58. maddesinin uygulanması talep edilmediği halde sanığa bu hususta ek savunma hakkı verilmeden hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi,
4- Sanık hakkında hem hapis hem de adli para cezasına hükmedilmesi karşısında, TCK"nun 58. maddesinin uygulanmasında adli para cezalarında mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanmasına yasal olanak bulunmadığı halde hiçbir ayrım yapılmaksızın sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
5- Suça konu eşyanın müsaderesi ile yetinilmesi gerektiği gözetilemeden tasfiyesine de hükmolunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08.11.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.