Esas No: 2021/2352
Karar No: 2022/805
Karar Tarihi: 16.02.2022
Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/2352 Esas 2022/805 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Konya 6. İcra Hukuk Mahkemesi tarafından verilen bir kararın temyiz edilememesi için miktar veya değeri 40.000 TL'yi geçmemesi gerektiği belirtiliyor. Bu miktar her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılıyor. 2020 yılı için temyiz kesinlik sınırı ise 72.070,00 TL'dir. Somut olayda, alacak tutarının 7.140,52 TL olması nedeniyle 29.09.2020 tarihli Bölge Adliye Mahkemesi kararı temyiz edilemez konumda. Temyiz dilekçesi kanuni süre geçtikten sonra veya kesin olan bir karara ilişkin başvurulduğunda red edilir. Dosya Yargıtay'a gönderilirken ayrıntılı bir inceleme yapılmazsa, temyiz talebi otomatik olarak reddedilebilir. Bu durum kanun maddeleri HMK 362/1-a ve 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesi tarafından belirtilmektedir.
"İçtihat Metni"
: Konya 6. İcra Hukuk Mahkemesi
- K A R A R -
HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesinin miktar veya değeri kırkbin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup, temyiz edilemez. HMK’nın ek 1. madde gereğince bu miktar 2017 ve sonrası yıllarda her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacaktır. Bu hükümlere göre hesaplama yapıldığında Bölge Adliye Mahkemesi kararları yönünden 2020 yılı için temyiz kesinlik sınırı 72.070,00 TL’dir.
Yukarıda sözü edilen kurallar ve yapılan açıklamalarla birlikte değerlendirildiğinde; somut olayda, sırası itiraza uğrayan alacak tutarının 7.140,52 TL olması nedeniyle 29.09.2020 tarihli Bölge Adliye Mahkemesi kararı temyiz eden yönünden kesinlik sınırı altında kalmaktadır.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344'üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtaya gönderilmiş ise, 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın, Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da, HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu doğurduğu için, HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanması gerektiğinden, temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle şikayetçi vekilinin temyiz isteminin, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi kararının miktar itibarıyla kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine,
16.02.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
