Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2006/17295 Esas 2007/4525 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2006/17295
Karar No: 2007/4525

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2006/17295 Esas 2007/4525 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi 2006/17295 E. , 2007/4525 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ       :Kadıköy 2. Aile Mahkemesi
TARİHİ        :05.06.2006
NUMARASI                            :909-376
TEMYİZ EDEN       :A. E. R.
        Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hükmün temyizen mürafaa icrası suretiyle tetkiki istenilmekle duruşma için tayin olunan bugün *temyiz eden Ali E. R. ile vekili Avukat S. R. Y. ve karşı taraf E. R. ve vekili Avukat M. S. D. geldiler.Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle kadının davası yönünden Türk Medeni Kanununun 166/2 maddesi koşullarının gerçekleştiği anlaşıldığından davalı-davacı kocanın aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Toplanan delillerden boşanmaya neden olan olaylarda güven sarsıcı davranışlarda bulunan davacı-davalı kadının daha ağır kusurlu olduğu anlaşılmaktadır.
Türk Medeni Kanununun 174/2 maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen *davalı-davacı koca ağır yada eşit kusurlu   olmadığı, bu olayların   kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. 4 BK. 42,43,44,49) dikkate alınarak *davalı-davacı koca yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.                                                 -
S O N U Ç : Temyiz edilen kararın 2"nci bentte açıklanan sebeplerle manevi tazminat yönünden BOZULMASINA, hükmün diğer bölümlerinin ise 1"nci bentteki nedenlerle ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 500 YTL vekalet ücretinin E."den alınıp A."ye verilmesine, temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine, iş bu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oyçokluğuyla karar verildi. 21.03.2007 Çrş.

KARŞI OY YAZISI
Davacı kadın tarafından açılan evlilik birliğinin temelinden sarsılması sebebiyle boşanma (TMK. m. 166 f. I-II) davası üzerine davalı-karşılık davacı koca tarafından da evlilik birliğinin temelinden sarsılması sebebiyle boşanma (TMK. m. 166 f. I-II) davası açıldığı ve yerel mahkeme tarafından “eşit kusur” sebebiyle her iki davanın kabulü ile boşanma kararı verildiği, eşit kusur sebebiyle davalı-karşılık davacı kocanın manevi tazminat isteminin reddine karar verildiği ve hükmün taraflarca temyiz edildiği konusunda değerli çoğunluk ile aramızda “görüş birliği” vardır.
Çekişme nedir?;
Değerli çoğunluk tarafından “Boşanmaya neden olan olaylarda güven sarsıcı davranışlarda bulunan davacı-karşılık davalı kadının ağır kusurlu olduğu olması sebebiyle davalı-karşılık davacı kocaya manevi tazminat verilmesi” görüşü sergilenmiştir.
Davacı-karşılık davalı kadın: Güven sarsıcı davranışlarda bulunmuştur.
Davalı-karşılık davacı koca : Eşi ile ailesinin tartışmasına, hırpalanmasına, arbede yaşanmasına seyirci kalmış, evin kilidini değiştirmiş, evlilik birliğine ilişkin görevlerini yerine getirmemiştir.
Gerçekleşen bu kusur durumuna göre yerel mahkeme Dairemin yerleşik uygulamasını da göz önüne alarak tarafları eşit kusurlu kabul edip “eşit kusur sebebiyle” davalı-karşılık davacı kocanın manevi tazminat isteminin reddine karar vermiştir.
Değerli çoğunluk ise güven sarsıcı davranışlarda bulunan davacı-karşılık davalı kadını ağır kusurlu kabul etmiştir.
Bu uygulama Dairemin “formüle edilmiş” ilke kararına aykırılık oluşturmaktadır. Yıllardır “duraksama göstermeden” yaptığımız uygulamaya örnek verebilirim;

“...davacının sadakatsiz davranış içinde olması davalının ona mütemadi suretle saldırıda bulunmasına hak vermez. Davanın bu sebeple reddi, neticesi bakımından davalıya bundan sonra davacıya saldırma imkanı verir. Böyle bir düşünüş bizzat ihkakı hakka imkan vermek sonucunu doğurur. Olayda bir tarafın kusurunu diğerinden ağır kabul etmek mümkün değildir. Evlilik birliği temelinden sarsılmış olup,iki taraf yönünden de devamı beklenemez. Bu itibarla boşanma kararı verilmesi gerekirken davanın yetersiz gerekçe ile reddedilmiş olması usul ve kanuna aykırıdır.” (Y2HD, 24.06.2002, 6191-8403, Ömer Uğur GENÇCAN, 4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu, Bilimsel Açıklama-İçtihatlar-İlgili Mevzuat, Yetkin Yayınevi, Ankara 2007 , Kısaltma: GENÇCAN-TMK-2, s. 1336; Y2HD, 28.9.2004, 7720-10788, Ömer Uğur GENÇCAN, Boşanma Hukuku, Yetkin Yayınevi, Ankara 2006, Kısaltma: GENÇCAN-Boşanma-2, s. 314)
Formüle edilmiş bu kararımızın yerleşikliğinin kanıtlanması açısından bir “eski örnek” de verebilirim: Aynı cümlelerle:Y2HD, 10.5.1993, 4296/4867, (Esat ŞENER, TMK, s. 480)
Aile mahkemesi hâkiminin kararı ve gerekçesi isabetlidir.
Yerleşik uygulamanın “sürdürülmesinden” yana olduğumdan değerli çoğunluğun “farklı görüşüne” katılmıyorum.