MAHKEMESİ : Ankara 7. İş Mahkemesi
TARİHİ : 30/12/2013
NUMARASI : 2011/498-2013/1400

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ücret alacağı, ilave tediye ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının A.. B..ne bağlı Belmek bünyesinde usta öğretici olarak çalıştığını, iş sözleşmesini emeklilik sebebi ile feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ücret (çalışılmayan hafta tatili ve genel tatil ücreti) ile izin ve ilave tediye alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının hafta sonu, ulusal bayram genel tatil, sömestr ve yaz tatilleri haricinde, günde bir veya birkaç saat ders karşılığında 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu"nun 89. maddesi ile çalıştırıldığını, İş Kanunu kapsamında çalıştırılmadığını, alacak taleplerinin yerinde olmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesinin kıdem tazminatına hak kazanacak şekilde sona erdiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dava konusu izin ve ilave tediye alacakları bakımından faize hak kazanmak için kural olarak işveren temerrüde düşürülmelidir. Temerrüt söz konusu değilse dava ve ıslah tarihinden itibaren faize hükmedilir.
Dosya içeriğine göre; davacının 23.05.2011 tarihinde somut davayı açtığı ve aynı tarihli ihtarname ile davalıdan dava konusu alacakların ödenmesini talep ettiği, ödeme için davalıya bir günlük süre verdiği, ihtarnamenin davalıya 26.05.2011 tarihinde tebliğ edildiği ve davalının 30.05.2011 tarihinde temerrüde düştüğü anlaşılmaktadır. Davacı vekili tarafından ıslah dilekçesinde de dava konusu alacaklara dava ve temerrüt tarihinden itibaren faiz işletilmesi talep edildiğine göre; dava ve ıslah tarihinden itibaren faize hükmedilmesi isabetli olmamıştır.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç:
Temyiz konusu kararın hüküm fıkrasında yer alan “ Brüt 11.569,10 TL ilave tediye alacağının 5.000,00 TL"sinin dava tarihi olan 23.05.2011 tarihinden, 6.569,10 TL"sinin ıslah tarihi olan 24.12.2012 tarihinden itibaren yasal faizi ile,” rakam ve sözcüklerinin silinerek yerine “Brüt 11.569,10 TL ilave tediye alacağının 5.000,00 TL"sinin dava tarihi olan 23.05.2011 tarihinden, 6.569,10 TL"sinin temerrüt tarihi olan 30.05.2011 tarihinden itibaren yasal faizi ile,” rakam ve sözcüklerinin yazılarak,
“Brüt 13.010,34 TL yıllık izin ücretinin 100,00 TL"sinin dava tarihi olan 23.05.2011 tarihinden, 12.910,34 TL"sinin ıslah tarihi olan 24.12.2012 tarihinden itibaren yasal faizi ile,” rakam ve sözcüklerinin silinerek yerine “Brüt 13.010,34 TL yıllık izin ücretinin 100,00 TL"sinin dava tarihi olan 23.05.2011 tarihinden, 12.910,34 TL"sinin temerrüt tarihi olan 30.05.2011 tarihinden itibaren yasal faizi ile,” rakam ve sözcüklerinin yazılarak hükmün bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenlerden davacıya yükletilmesine, 06.10.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.