22. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/17302 Karar No: 2019/14541 Karar Tarihi: 27.06.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/17302 Esas 2019/14541 Karar Sayılı İlamı
22. Hukuk Dairesi 2016/17302 E. , 2019/14541 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının 02/09/1991-10/03/2011 tarihleri arasında davalı nezdinde temizlik elemanı olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacının tutuklanması gerekçesiyle işveren tarafından feshedildiğini, her yıl yedi gün yıllık izin kullandığını belirterek kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davalı vekili, davanın belirsiz alacak olarak açılamayacağını, davacı ile müvekkili idare arasında herhangi bir hizmet ilişkisi bulunmadığını, işin anahtar teslimi yapıldığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının yıllık izin alacağının bulunup bulunmadığı noktasındadır. Somut olayda,Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının yıllık izin kullandığına dair delil bulunmadığını belirtilerek tüm hizmet süresi bakımından yıllık izin alacağı hesaplanmıştır.Davacı vekili dava dilekçesinde davacının her yıl yedi gün yıllık ücretli izin kullandığını beyan etmiştir.Bu beyan dikkate alınmadan yıllık izin süresinin tespiti hatalıdır.Hal böyle olunca Mahkemece davacının her yıl yedi gün yıllık izin kullandığı kabulü ile bakiye yıllık izin süresi tespit edilerek yıllık izin alacağı hüküm altına alınması gerekli iken yazılı gerekçe ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ:Temyiz olanan hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27/06/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.