Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 22/3, 31/3, 62/1, 63. maddeleri gereğince
mahkûmiyet

Taksirle öldürme suçundan suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine ilişkin hüküm, suça sürüklenen çocuk müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 14:50 sıralarında, suça sürüklenen çocuğun sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahalde, yaya geçidi levhasının bulunduğu, 50 km/s hız sınırı olan tek yönlü asfalt kaplama yolda seyir halindeyken, olay mahalline geldiğinde, hızını mahal şartlarına göre ayarlamayıp, hız azaltmadan yaklaştığı yatay ve düşey işaretlerle belirlenmiş yaya geçidi üzerinden yolun karşısına geçmekte olan yaya ... ile yanındaki 2011 doğumlu oğlu ..."e çarpması sonucu ..."in öldüğü, ..."in ise vücudunda birden fazla 5. derecede kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına neden olduğu, suça sürüklenen çocuğun idaresindeki araca ait, mahalde çarpma öncesi 28 metre fren izi ile çarpma sonrası 30 metre sürtünme izi bulunduğu, suça sürüklenen çocuğun kazanın meydana gelmesinde tamamen kusurlu olduğu anlaşılarak yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin suça sürüklenen çocuk hakkında olası kast ile öldürme suçunun unsurlarının oluştuğuna, kavşağa çok hızlı şekilde giriş yaptığında yayalara çapacağını öngörebilecek yaşta olduğuna, ehliyetsiz olduğuna, aşırı hız tutkunu olarak sonuçlarını umursamaz kişilik yapısına sahip olduğuna, alt sınırdan daha fazla uzaklaşılarak ceza tayin edilmesi gerektiğine, bilinçli taksir arttırımının asgari hadden tayin edilmemesi gerektiğine; suçu sürüklenen çocuk müdafiinin ise bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar



verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (1) numaralı paragrafında yer alan " S.S.Ç "nin güttüğü amaç ve saik" ibaresinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/12/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.