Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/5221 Esas 2019/14499 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/5221
Karar No: 2019/14499
Karar Tarihi: 27.06.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/5221 Esas 2019/14499 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davanın alacak davası olduğu belirtilen mahkeme kararında, davacının bir kısım işçilik alacağının tahsiline yönelik talebi olduğu ifade edilmiştir. Mahkeme ilk kararında bir kısım işçilik alacaklarını hüküm altına alsa da bu karar, Daire tarafından bozulmuştur. Bu bozma sonrasında yapılan kararda fazla çalışma alacağı bakımından toplam miktarın temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığı belirtilmiştir. Bu nedenle davalı vekilinin temyiz istemi, mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427 ve 432. maddeleri uyarınca reddedilmiştir.
Mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. maddesi, miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların temyiz edilemez olduğunu belirtmektedir. Aynı kanunun 432. maddesi ise, temyizden önce ilk derece mahkemesindeki kararın kesinleşmesi durumunda, temyiz yoluna başvurulamayacağını ifade etmektedir.
Not: Yukarıdaki cevap, sadece bir yapay zeka modeli olan GPT-3 tarafından üretilmiştir. Cevap, doğruluğu veya yanlışlığı açısından herhangi bir garanti ve sorumluluk taşımamaktadır.

22. Hukuk Dairesi 2019/5221 E. , 2019/14499 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile; bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 17.03.2015 tarihli kararla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Mahkemenin 17.03.2015 tarihli kararı, Dairemizin 19.06.2018 tarihli ilamıyla, fazla çalışma alacağı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında davacının 728,16 TL fazla çalışma alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 19.06.2018 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan fazla çalışma alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27.06.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.