Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/2047 Esas 2020/10552 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2047
Karar No: 2020/10552
Karar Tarihi: 13.10.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/2047 Esas 2020/10552 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyetine karar vermiştir. Mala zarar verme suçu için sanık, 3.000 TL adli para cezasına mahkum edilmiştir. Bu cezanın temyizi mümkün değildir. Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçları için ise, sanığın savunma hakkı kısıtlanmıştır çünkü zorunlu müdafii atanmamıştır. Bu nedenle mahkeme kararı BOZULMUSTUR. Kanun hükümleri gereği, TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun cezasının alt sınırı dikkate alınarak sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği belirtilmiştir. 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesi 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile değiştirilmiş ve bu değişiklik 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe girmiştir. 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi ile de zorunlu müdafi atanması gerektiği ifade edilmiştir.

2. Ceza Dairesi 2020/2047 E. , 2020/10552 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE,
2) Sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
5237 sayılı TCK"nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun"un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK"nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak 5271 sayılı CMK"nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla hükümler kurularak aynı Kanun’un 188/1. maddesine aykırı davranılması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 13/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.