Danıştay 4. Daire 2021/820 Esas 2021/5034 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2021/820
Karar No : 2021/5034

TEMYİZ EDEN (DAVALI) :… Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Gayrimenkul ve araç alım satım faaliyeti nedeniyle mükellefiyeti bulunan davacının gayrimenkul ve araç satışlarından elde ettiği gelirini eksik beyan etmesi, bir kısım kazancını ise hiç beyan etmemesinden bahisle tekerrür hükümlerinin uygulanması suretiyle kesilen vergi ziyaı cezalı 2011 yılı gelir vergisi ve 2011/1-3, 4-6, 7-9, 10-12 dönemleri gelir geçici vergisinin kaldırılması istenilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Bölge İdare Mahkemesince; davacının 2011 yılında gayrimenkul alım satım faaliyeti yönünden, toplam 53.325,00 TL beyan edilmeyen ticari kazancının matraha ilavesinin yerinde olduğu, araç alım satım faaliyeti yönünden tespit edilen matrah farkı yerinde görülmediğinden ve inceleme elamanınca davacı lehine hareketle, beyan dışı bırakılan 8 araçtan zararına satıldığı kabul edilen 2 aracın satışından kaynaklanan toplam 6.200,00-TL tutarındaki zararın hasılat hesaplanırken dikkate alındığı, bir kısım binek otomobil için indirimi reddedilen 6.182,50-TL KDV tutarının maliyet olarak dikkate alındığı hususları birlikte değerlendirildiğinde, ortada re'sen vergi tarhını gerektiren vergi matrahı miktarının 40.942.50-TL olduğu, davacı adına yapılan dava konusu cezalı tarhiyatların 40.942.50-TL matraha isabet eden kısmının yerinde olduğu, bu tutarı aşan matraha isabet eden kısmında ise hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine, dava konusu vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ile geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezalarının 40.942.50-TL tutarı aşan matraha isabet eden kısımlarının kaldırılmasına karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI :Davacının bir kısım kazancı eksik beyan ettiğinin bir kısım kazancını ise hiç beyan etmediğinin tespiti üzerine yapılan tarhiyatlarda hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin kabulü gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3/B maddesinde, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, şu kadar ki, vergiyi doğuran olayla ilgisi tabii ve açık bulunmayan şahit ifadesinin ispatlama vasıtası olarak kullanılamayacağı, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olduğu kurala bağlanmıştır.
Aynı Kanunun 30. maddesinin 1. fıkrasında re'sen vergi tarhı, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkan bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlenmiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden vergi tarh olunması şeklinde tanımlandıktan sonra, Kanunun 30. maddesinin 6. bendinde, tutulması zorunlu olan defterlerin veya verilen beyannamelerin gerçek durumu yansıtmadığına dair delil bulunması hali re’sen tarh nedeni olarak belirtilmiş; 134. maddesinde ise, vergi incelemesinden maksadın, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tespit etmek ve sağlamak olduğu hükmüne yer verilmiştir.
Dava dosyasının incelenmesinden; gayrimenkul ve araç alım satım faaliyeti yürüten davacının 2011 yılında gayrimenkul alım satım faaliyeti yönünden, 67.510,00 TL'ye alıp 68.000,00 TL sattığı 1 adet gayrimenkul satışında elde ettiği geliri beyan etmediği, 54.100,00 TL'ye alıp 56.000,00 TL'ye, 79.510,00 TL'alıp 81.000,00 TL'ye, 31.100,00 TL'ye alıp 34.000,00 (KDV dahil) TL'ye, 34.500,00 TL'ye alıp 38.000,00 TL'ye satmış göründüğü 4 adet taşınmazın gerçek satış bedellerinin ise alıcıların beyanları doğrultusunda sırasıyla 70.000,00 TL, 85.000,00 TL, 45.000,00 TL ve 61.500,00 TL olduğu, ayrıca 34.000,00 TL'ye satıldığı görünen taşınmaza ilişkin satış tutarından sehven KDV tutarının indirilerek fatura düzenlendiğinin davacı tarafından beyan edildiği, dolayısıyla davacının gayrimenkul satışları nedeniyle hiç beyan etmediği 490,00-TL ve eksik beyan ettiği 52.835,00 TL olmak üzere toplam 53.325,00 TL beyan edilmeyen ticari kazancının bulunduğu, araç alım satım faaliyeti yönünden ise davacının araç satışlarında %10-11 civarı kâr oranı uyguladığı yönündeki beyanından hareketle dava konusu dönem kayıt ve beyanına göre %10'luk kâr oranın altında kar oranı uygulanarak yapılan satışlar gerçek kabul edilmeyerek %10 kâr oranı alış bedellerine uygulanmak suretiyle belirlenen olması gereken satış tutarları esas alınarak beyan dışı bırakılan hasılatın 75.952,79-TL olduğunun, beyanlara yansıtılmayan araçlar için ise belgelerdeki alış-satış bedelinin, belge ibraz edilmeyenler için ise davacının beyan ettiği tutarların, yine beyan edilmeyen bir aracın satış bedelinin ise alıcının beyanına göre belirlendiği, buna göre yapılan hesaplamada 66.250,00 TL kazancın ise hiç beyan edilmediği, öte yandan, bir kısım binek otomobil için indirimi reddedilen 6.182,50-TL KDV tutarının maliyet olarak dikkate alındığı, sonuç olarak davacının gayrimenkul ve araç satışlarından elde ettiği ve beyan dışı bıraktığı toplam kazancın (490,00+52.835,00+75.952,79+66.250,00-6.182,50)=189.345,29-TL olduğundan bahisle tespit edilen matrah esas alınarak dava konusu cezalı tarhiyatların yapıldığı anlaşılmaktadır
Buna göre; olayda davacının İcra Dairesi Müdürlüklerinden açık artırma yoluyla satın aldığı araçlardan bir kısmının satışını kayıt ve beyan dışı bırakmış olduğunun tespit edildiği bunun üzerine inceleme başlatıldığı, dolayısıyla resen tarh nedeninin bulunduğu anlaşılmakla, mükellefin beyanı ve önceki yıllardaki kâr oranları dikkate alınarak %10'luk kârlılık oranıyla saptanan matrah üzerinden tarh edilen cezalı vergilerde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
3. Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Vergi Dava Dairesine gönderilmesine, 12/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.