MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti, fazla mesai ücreti, ücret alacağı, bakiye süre ücret alacağı ile asgari geçim indirimi alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalıya ait... Dershanesinde Kasım 2003 tarihinden itibaren belirli süreli iş sözleşmesiyle öğretmen olarak çalışmaya başladığını, 01.09.2008 bitiş tarihli sözleşmesinin işveren tarafından hiçbir gerekçe gösterilmeden 31.05.2008 tarihinde feshedildiğini, son aylık ücretinin net 1.250,00 TL olduğunu, haftanın 7 günü ve sürekli fazla mesai yaparak çalışmasına karşılık bu çalışmalarının karşılığı fazla mesai ve hafta tatili ücretlerinin ödenmediğini, yıllık izinlerinin kanunun öngördüğü şekilde kullandırılmayıp ücretlerinin de ödenmediğini, ayrıca ücret alacağı ve asgari geçim indirimi alacağının bulunduğunu iddia ederek kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti, ücret alacağı, asgari geçim indirimi alacağı, bakiye süre ücret alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; müvekkili ile davacı arasında ilk kez 01.09.2005-01.09.2006 tarihleri arası bir yıllık süre için sözleşme yapıldığını ve sözleşmenin İlçe Milli eğitim Müdürlüğü’nce kabulü sonrasında davacının 23.09.2005 tarihinde sigorta girişinin yapılıp bu tarihte işe alındığını, daha sonra bu sözleşme süresinin sona ermesi üzerine 09.10.2006 tarihinde bir yıllık, 30.08.2007 tarihinde ise son bir yıllık sözleşme yapılarak davacının çalışmasını sürdürdüğünü, ancak davacının 01.06.2008 tarihinde mazeretsiz işe gelmediğini, 02.06.2008-08.06.2008 tarihleri arası rapor aldığını, rapor bitiminde ise işe gelmediğini, devamsızlık günlerine ilişkin tutanak tanzim edilerek durumun davacıya ihtaren bildirildiğini, ancak davacının kendi isteğiyle ve sebepsiz olarak işe gelmediği gibi, sanki işten çıkarılmış gibi müvekkiline ihtarname çekip akabinde iş bu davayı açtığını, dolayısıyla sebepsiz olarak işe gelmeyerek işi kendisi bıraktığı için kıdem tazminatı ve sözleşme sonuna kadar olan ücreti talep edemeyeceğini, davacının stajyer olarak işe alındığını ve son ücret miktarının sözleşmede yazılı olan ve bordroya yansıtılan tutarda olduğunu, davacının son iki yıl boyunca yüksek lisans eğitimi alarak haftanın iki gününü üniversitede geçirdiği için haftanın sadece 5 günü 09.00-18.00 saatleri arası çalıştığını ve bu sebeple fazla mesai iddiasının yerinde olmadığını, davacının yıllık izinlerini kullandığını, asgari geçim indirimlerinin ödendiğini ve bunların bordrolarda gösterildiğini beyanla davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar yasal süresi içerisinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut olayda; davacı işçinin fazla çalışma ücreti isteklerinin kabulüne karar verilmiştir.
Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda hakkaniyet indirimi yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır (Yargıtay 9.HD. 11.2.2010 gün 2008/17722 E, 2010/3192 K; Yargıtay, 9.HD. 18.7.2008 gün 2007/25857 E, 2008/20636 K.). Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
Dairemizin önceki kararlarında; fazla çalışma ücretlerinden yapılan indirim, kabul edilen fazla çalışma süresinden indirim olmakla, davalı tarafın kendisini avukatla temsil ettirmesi durumunda reddedilen kısım için davalı yararına avukatlık ücretine hükmedilmesi gerektiği kabul edilmekteydi (Yargıtay 9.HD. 11.02.2010 gün 2008/17722 E, 2010/3192 K.). Ancak, işçinin davasını açtığı veya ıslah yoluyla dava konusunu arttırdığı aşamada, mahkemece ne miktarda indirim yapılacağı işçi tarafından bilenemeyeceğinden, Dairemizce 2011 yılı itibarıyla maktu ve nispi vekâlet ücretlerinin yüksek oluşu da dikkate alınarak konunun yeniden ve etraflıca değerlendirilmesine gidilmiş, bu tür indirimden kaynaklanan ret sebebiyle davalı yararına avukatlık ücretine karar verilmesinin adaletsizliğe yol açtığı sonucuna varılmıştır. Özellikle seri davalarda indirim sebebiyle kısmen reddine karar verilen az bir miktar için dahi her bir dosyada zaman zaman işçinin alacak miktarını da aşan maktu avukatlık ücretleri ödetilmesi durumu ortaya çıkmaktadır. Yine daha önceki kararlarımızda, yukarıda değinildiği üzere fazla çalışma alacağından yapılan indirim sebebiyle ret vekâlet ücretine hükmedilmekle birlikte, Borçlar Kanununun 161/son, 325/son, 43 ve 44 üncü maddelerine göre, yine 5953 sayılı Yasada öngörülen yüzde beş fazla ödemelerden yapılan indirim sebebiyle reddine karar verilen miktar için avukatlık ücretine hükmedilmemekteydi. Bu durum uygulamada hakkaniyete aykırı sonuçlara neden olduğundan ve konuyla ilgili olarak Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinde de herhangi bir kurala yer verilmediğinden, Dairemizce eski görüşümüzden dönülmüş ve fazla çalışma alacağından yapılan indirim nedeniyle reddine karar verilen miktar bakımından, kendisini vekille temsil ettiren davalı yararına avukatlık ücretine hükmedilemeyeceği kabul edilmiştir.
Somut olayda davacının fazla çalışmaları takdiri delil niteliğindeki tanık beyanları ile ispat edildiği halde belirlenen fazla çalışma süresinden uygun bir oranda hakkaniyet indirimi yapılmaması hatalıdır.
5- Hükmedilen alacakların net mi brüt mü olduğunun kararda gösterilmeyerek infazda tereddüt oluşturacak şekilde hüküm kurulması isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 03.07.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.