Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/39716 Esas 2018/6440 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/39716
Karar No: 2018/6440
Karar Tarihi: 31.05.2018

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/39716 Esas 2018/6440 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, aracının kaza sonrasında davalıya ait otoparka çekildiğini, daha sonra telefonla aranarak aracının yandığının ve kullanılmayacak durumda olduğunun bildirildiğini, bunun üzerine tespit yaptırdığını ileri sürerek ve fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile 5.800,00 TL'nin 22.04.2013 tarihinden işleyecek avans faizi ile davalıdan tahsilini istemiştir. Davalı, davanın reddini dilemiştir. Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 4.855,00 TL'nin olay tarihi olan 22.04.2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Bu karar, davacı tarafından temyiz edilmiştir. Ancak davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır çünkü temyiz edilen miktar, karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL'yi geçmemektedir. Bu sebeple, temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak, davacının temyiz hakkının bulunmaması HUMK'nun 427. maddesi, yasal faiz oranının belirlenmesi ise HUMK'nun 440/III-1 maddesi ile 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca yapılmıştır.

13. Hukuk Dairesi 2015/39716 E. , 2018/6440 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ...vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... Batı 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 14/04/2015 gün ve 2013/111-2015/76 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR
Davacı, aracının kaza sonrasında davalıya ait otoparka çekildiğini, daha sonra telefonla aranarak aracının yandığının ve kullanılmayacak durumda olduğunun bildirildiğini, bunun üzerine tespit yaptırdığını ileri sürerek ve fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile 5.800,00 TL"nin 22.04.2013 tarihinden işleyecek avans faizi ile davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 4.855,00 TL"nin olay tarihi olan 22.04.2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen miktar, karar tarihi (14.4.2015) itibariyle 2.080,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 31/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.