MAHKEMESİ       :Ankara 7. Aile Mahkemesi
TARİHİ        :2.3.2006
NUMARASI                              :1154 - 228
TEMYİZ EDEN       :Taraflar
   
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bendin haricinde kalan temyiz itirazları yersizdir. 
2-Karşılık davalar, müstakil davalar gibi harca tabidir. ( Harçlar Kanunu md. 6/1 ) Maktu harçların tamamı, nisbi harçlarında dörtte biri, ilgili bulundukları işlemin yapılmasından önce davayı açan veya harca mevzu olan işlemin yapılmasını isteyen kişilerce peşin olarak ödenir. ( Harçlar Kanunu md. 27, 28 ) Harçların tamamı, peşin olarak ödenmeden harcı mevzu olan işlem yapılmaz. ( Harçlar Kanunu md. 127 ) Davalı vekili tarafından , süresinden sonra 12.11.2004 tarihinde verilen cevap layihasında açılmış bir karşı dava yoktur. Davalı vekili bu dilekçesinde kocanın kusurlu olduğunu belirterek, boşanmayı kabul ettiklerin bildirmiş, boşanma halinde nafaka, maddi ve manevi tazminatla birlikte ziynetlerinin ve eşyalarının iadesini de istemiştir. Herhangi bir harçta yatırmamıştır. Davalı vekilinin sonradan 6.4.2005 tarihinde kendiliğinden ziynetler ve eşyaların değerleri üzerinden dörtte bir nisbi harcı yatırmış olması, yukarıda sözü edilen hükümler karşısında cevap layihasını karşı dava haline getirmez. Bu bakımdan usulüne uygun açılmış bir karşı dava bulunmadığı gözetilmeden , kesin hüküm oluşturacak şekilde “karşı davanın reddine” biçiminde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
3-Toplanan delillerden, davacı kocanın eşini “sen ailenin yanına git.. iş dönüşü seni alırım.” Diyerek evden uzaklaştırdığı, ardından müşterek evdeki eşyaları toplayıp babasının evine taşıdığı ve davalıya telefon açıp “… babamın evine gelirsen gel. Gelmezsen, seni kabul etmiyorum,  evimiz burası  ” dediği anlaşılmaktadır. Bu durumda kadın ayrı yaşamakta ve nafaka talebinde haklıdır. Türk Medeni kanununun 197. maddesi koşulları gerçekleşmiştir.Birleşen nafaka davasının kabulü ile kadın lehine uygun miktarda tedbir nafakası takdiri gerekirken isteğin reddi doğru görülmemiştir.