MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, resmi tatil ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işveren bünyesinde işçi olarak 2006 yılının Eylül ayında işe başladığını ve bu işyerinde garson olarak 01/03/2010 tarihine kadar çalıştığını, davacının çalıştığı süre içerisinde her sabah saat 10.00 dan gece yarılarına kadar çalıştığını ve çalıştığı süre boyunca hafta sonu dahil hiç izin kullanmadığını, 16/10/2009 tarihinde davalı işverinin davacıya geçici ücretsiz izin verdiğini ve 01/03/2010 tarihinde işe tekrar başlayacağını yazılı olarak bildirdiğini ancak bu tarihte davacıyı işe başlatmadığını, iş akdinin davalı işveren tarafından haksız olarak feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma,hafta tatili,yıllık izin ve genel tatil alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının mevsimlik işçi olarak çalıştığını,alacaklarının ödendiğini, mevsimlik işçi olması nedeni ile yıllık izin hakkının bulunmadığını, belirli süreli iş akdinin süresinin sona ermesi nedeni ile iş akdinin sona erdiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak,davacının davaya konu dönemde davalıya ait iş yerinde mevsimlik işçi olarak çalıştığı kabul edilerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi,dava dilekçesi ile diğer alacak kalemlerinin yanı sıra fazla mesai ücret alacağı ve hafta tatili ücret alacağı da talep etmiş,mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise fazla çalışma ücret alacağı hesaplama sırasında davacı işçinin haftada 7 gün çalıştığı kabul edilmiş, hafta tatillerinde de çalışması nedeni ile ayrıca hafta tatili ücret alacağı da hesaplanmıştır.
Mahkemece hafta tatili ayrıca hüküm altına alındığından fazla çalışmanın 6 gün üzerinden hesaplanıp, hafta tatili çalışmasının sadece 7,5 saati aşan kısmı eklenerek hesaplanması gerekirken 7 gün üzerinden yazılı şekilde fazla çalışma hesabı hatalıdır.
3-4857 sayılı İş Kanununun 46 ncı maddesinde, işçinin tatil gününden önce aynı Yasanın 63 üncü maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması koşuluyla, yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu belirtilmiş, işçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46 ncı maddenin ikinci fıkrasında hüküm altına alınmıştır.
Hafta tatili izni kesintisiz en az yirmidört saattir. Bunun altında bir süre haftalık izin verilmesi durumunda, usulüne uygun şekilde hafta tatili izni kullandığından söz edilemez. Hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. Buna göre hafta tatilinin yirmidört saatten az olarak kullandırılması halinde hafta tatili hiç kullandırılmamış sayılır.
Somut olayda,davacı cumartesi ve pazar günleri çalışmaları nedeni ile hafta tatili talep etmiş ve bilirkişi tarafından da talep gibi hesaplama yapılmışsa da yukarıda belirtilen ilke kararına aykırı yapılan hesaplamaya göre hafta tatili alacağına hükmedilmesi ve yine iş akdi 15.10.2009 tarihinde feshedildiğinin kabul edilmesine rağmen 2010 yılı için de hafta tatili hesaplanması hatalıdır.
4-Fazla çalışma,ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili alacaklarının uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda hakkaniyet indirimi yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır (Yargıtay 9.HD. 11.2.2010 gün 2008/17722 E, 2010/3192 K; Yargıtay, 9.HD. 18.7.2008 gün 2007/25857 E, 2008/20636 K.). Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
Yukarıdaki ilke uyarınca tanık beyanlarına göre hesaplanıp, hükmedilen fazla çalışma,ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili alacaklarından Mahkemece hakkaniyet indirimi yapılmaması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 02.07.2013 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.