MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
İHBAR OLUNAN :
Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ...Fabrikaları San. ve Tic. AŞ ve ... Müh. İnşaat Taah. Nak. San. ve Tic. Ltd. Şti. aleyhine 31/10/2014 gününde verilen dilekçe ile asfalt çalışması nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 09/03/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı ...Fabrikaları San. Tic. AŞ vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı ...Fabrikaları Sanayi Ticaret Anonim Şirket vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalı ...Fabrikaları Sanayi Ticaret Anonim Şirket vekilinin diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız eylem nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı ...Fabrikaları Sanayi Ticaret Anonim Şirket vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı tarafından yapılan asfalt çalışması sırasında müvekkili şirkete ait menhol’e sıcak asfalt boşaltıldığını, tesisinin zarar gördüğünü, davalıların İstanbul Büyükşehir Belediyesinin taşeronları olduğunu, davaya konu haksız eyleme davalıların sebebiyet verdiğini belirterek maddi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı ...Fabrikaları Sanayi Ticaret Anonim Şirket vekili; davaya konu işin diğer davalı ... Limited Şirketi"ne ihale yoluyla verildiğini, müvekkil şirkete husumet yöneltilemeyeceğini, meydana gelen zarar nedeniyle sorumluluklarının olmadığını belirterek davanın reddini savunmuşlardır.
Diğer davalı ... Limited Şirketi cevap dilekçesi vermemiştir.
Mahkemece; 1 numaralı bentte; "davanın kabulüne 6.676,36 TL maddi tazminatın davalılardan alınarak davacıya verilmesine, harca ilişkin 2 numaralı bentte ise; "Harçlar Kanunu"na göre alınması gereken 456,06 TL karar harcının davacı tarafından yatırılan 114,05 TL peşin harçtan mahsubu ile bakiye 342,01 TL harcın davalılardan alınarak davacıya verilmesine" şeklinde hüküm kurulmuştur.
Yargı Harçları, 492 sayılı Harçlar Kanunu"nda düzenlenmiştir. Buna göre, yargı işlemlerinden (1) sayılı tarifede yazılı olanlar harca tabidir. Hüküm tarihinde geçerli bulunan (1) sayılı tarife uyarınca; karar ve ilam harcı, konusu belli bir değerle ilgili bulunan davalarda esas hakkında karar verilmesi halinde hüküm altına alınan anlaşmazlık konusu değer üzerinden "Binde 68,31" nispetinde alınır. Harç kamu düzenine ilişkin olup taraflarca ileri sürülmese de resen gözetilir. Mahkemece, karar harcının davacıya verilmesine ilişkin hüküm kurulması doğru değildir. Ne var ki belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7 maddesi gereğince kararın düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle hüküm fıkrasının 2. bendinde yer alan ‘’davacıya verilmesine’’ söz dizisinin çıkarılarak yerine "hazineye gelir kaydına" söz dizisinin yazılmasına, diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 15/10/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.