MAHKEMESİ :ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 08/03/2018 tarih ve 2016/496 E- 2018/81 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 10/05/2019 tarih ve 2018/1097 E- 2019/561 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 1992 yılında İzmir’de kurulduğunu, yurt içine yayılmış ve toplamda 170’i aşan farklı formatta mağazasının ve 150’yi aşan markasının bulunduğunu, davaya konu “VİPA” marka başvurusunun müvekkiline ait “KİPA” ve “KİPA” ibaresi ile başlayan diğer markaları ile karıştırılma ihtimali yaratacak derecede benzer olduğunu, müvekkili markaları kapsamında yer alan mal ve hizmetlerle aynı sınıflarda tescil edilmek istendiğini, bu itibarla markalar arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında karıştırılma ihtimalinin mevcut olduğunu, müvekkilinin “KİPA” markasının tanınmış bir marka vasfında bulunduğunu, bu nedenle de başvurunun tescil edilemeyeceğini ileri sürerek, YİDK’nın 2016-M-9901 sayılı kararının iptaline, davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkili şirketin kurulduğu 1996 yılından bu yana mobilya sektöründe faaliyet gösterdiğini, ilk kez 01.10.1996 tarihinde tescil edilen “VİPA” ibareli tanınmış markasının bulunduğunu, 20 yıldan fazla bir süre davacı tarafından söz konusu markaya itiraz edilmediğini, 20 yıl sonra işbu davanın açılmasının aynı zamanda hakkın kötüye kullanılması sayılacağını, davacının iddialarının aksine "VİPA" markası ile "KİPA" markası arasında iltibas tehlikesinin bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı ... ve Marka Kurumu vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu başvuru ile davacının itirazına mesnet markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunmadığı, davalının önceki tarihli 178086 nolu markasının, dava konusu 2015/85884 nolu marka için kazanılmış hak teşkil ettiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, başvuru konusu marka ile davacının itirazına mesnet "KİPA" asıl unsurlu markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında ortalama alıcılar nezdinde görsel, işitsel ve anlamsal olarak bıraktıkları genel izlenim itibariyle ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin bulunmadığı, davalının önceki tarihli 178086 nolu markasının dava konusu 2015/85884 nolu marka için kazanılmış hak teşkil ettiği gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dava marka başvurusuna itirazın reddine dair YİDK kararının iptali ve markanın hükümsüzlüğü istemlerine ilişkindir.
Davacının itiraz gerekçesi markaları “KİPA”, davalının başvuru markası ise “VİPA” ibarelerinden oluşmakta olup, ibareler arasında yüksek düzeyli görsel ve sesçil benzerlik bulunduğu ve her iki markanın, tescil kapsamı aynı veya benzer mal ve hizmetler yönünden ilişkilendirilebilecek ve karıştırılma ihtimaline yol açacak ölçüde benzer oldukları halde, Mahkemece, markalar arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddi doğru olmamıştır.
2–Öte yandan kabule göre de; mahkemece, başvuru markası ile itiraz gerekçesi marka arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında karıştırılma ihtimali bulunmadığı kabul edildiği halde, davalı şirketin önceki tarihli markasının müktesep hak teşkil ettiği ve bu nedenle başvuru markasının tescilinin gerektiği gerekçesi de çelişkili olmuştur. O halde Mahkemece, bir önceki bentteki gerekçelerle markalar arasında karıştırılma ihtimalinin bulunduğu kabul edilerek, Dairemizin daha önce vermiş olduğu emsal 19/09/2008 tarih 2007/7547 Esas 2008/10251 Karar sayılı “ecelady”/ “ecetoff” kararında da ifade edildiği üzere önceki markanın, başvuru tarihi itibariyle, hükümsüzlük tehdidi altında bulunmaması, aynı ayırt edici unsuru içermesi ve uzun süredir kullanılıyor olması ile sonraki marka tesciliyle 3. kişiler adına tescilli markalara yanaşılmaması koşullarının varlığı halinde anılan şartları sağlayan marka kapsamı yönünden müktesep hakkın varlığı kabul edilerek sadece o mallar ve o malların perakendeciliği hizmetleri yönünden davanın reddine, diğer mal ve hizmetler yönünden ise davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile davanın tamamen reddine karar verilmesi doğru olmamış, bu nedenle hükmün davacı lehine bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda, (1) ve (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz istemlerinin kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULARAK KALDIRILMASINA, HMK"nın 373/1. maddesi uyarınca dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 13/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.