Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu 2020/62 Esas 2021/1324 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2020/62
Karar No : 2021/1324

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … İnşaat ve Yapı Malzemeleri Taahhüt Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı ısrar kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura kullanmak suretiyle maliyetlerini fazla gösterdiğinden bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden re'sen tarh edilen 2008 yılı kurumlar vergisi, aynı yılın Ocak-Mart dönemine ilişkin geçici vergi ve vergilerin üç katı tutarında kesilen vergi ziyaı cezaları ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca 2008 yılı için kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istemiyle dava açılmıştır.
... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı:
Davacının 2008 takvim yılı hesap ve işlemlerinin incelenmesi neticesinde tanzim edilen vergi inceleme raporuna göre davacı, anılan yılda bir kısım emtia alışlarını, hakkında sahte belge düzenlemekten dolayı rapor bulunan mükellef tarafından düzenlenen sahte faturalar ile belgelendirmiştir. Raporda, bu faturalar ile belgelendirilen maliyetin tamamı veya bir kısmının gerçek bir mal hareketine dayanmadığı, ancak, söz konusu sahte faturaların içeriğinde yer alan emtianın ne kadarının gerçekten alındığı hususunda kesin bir tespit bulunmadığı, dolayısıyla, bir kısım sahte fatura bedellerinin ilgili dönem satışların maliyetinden çıkarılması gerektiği belirtilmiştir.
Uyuşmazlıkta, alınan faturaların sahteliğinden hareketle, kâr elde edildiği varsayımı üzerinden dava konusu cezalı tarhiyat yapılmışsa da davacının ilgili dönemde başka bir emtia alıp almadığı hususunun tespitine yönelik olarak iş yerinde fiili veya kaydi envanter yoluyla maliyet hesabı araştırması yapılmamıştır. Nitekim, sahte faturaların içeriğinde yer alan alışların ne kadarının gerçekten alındığı hususunda da kesin bir tespit bulunmamaktadır. Bu hususun tespit edilebilmesi için ise ancak fiili ve kaydi envanter yoluyla maliyet araştırılması yapılması gerekmektedir. Bu araştırmalar yapılmadan, davacının kullandığı sahte fatura tutarı içeriğinde yazılı alışlarının bir kısmının gerçekten alınmadığı iddiası ise olayın gerçek mahiyetini ortaya koymakta yeterli değildir.
Diğer taraftan, davalının, davacının kullandığı sahte fatura tutarından daha az miktarda mal veya hizmet aldığı yolundaki iddiası, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia edilmesi olduğundan, bu iddiayı ispat külfeti de davalıya düşmektedir. Davalı idarece, bu iddianın ispatına yönelik olarak somut bir tespit yapılmamış, davacının tüm giderlerinin gerçek olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.
Açıklanan nedenlerle, dava konusu cezalı tarhiyatta hukuka uygunluk görülmemiştir.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasına gelince;
Anılan madde uyarınca özel usulsüzlük cezası kesilebilmesi için öncelikle maddede sayılan belgelerin verilmediğinin ve alınmadığının belirlenmesi ve bu belgeleri vermeyen ve almayanların saptandığına ilişkin hukuken geçerli bir tespitin mevcut olması gerekmektedir.
Ceza kesilmesine dayanak alınan vergi inceleme raporunda yukarıda belirtildiği gibi bir tespit bulunmadığından, özel usulsüzlük cezasında da hukuka uygunluk görülmemiştir.
Vergi Mahkemesi bu gerekçeyle dava konusu vergi ve cezaları kaldırmıştır.
Davalının temyiz istemini inceleyen Danıştay Dördüncü Dairesinin 01/04/2019 tarih ve E:2015/8753, K:2019/2464 sayılı kararı:
Davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporuna göre davacı, ikâmet amaçlı olmayan binaların inşaatı faaliyeti ile iştigal etmek üzere mükellefiyet tesis ettirmiş ve sahte fatura düzenlediği tespit edilen mükelleften aldığı faturaları yasal defterlerine kaydetmiştir.
İnceleme elemanınca, Danıştay içtihatlarına göre maliyeti bilinen inşaat işlerindeki kârlılık oranının %20 olduğu belirtilmiş ve bu oran üzerinden matrah hesaplanarak dava konusu cezalı tarhiyat yapılmıştır.
Uyuşmazlıkta, maliyeti bilinen inşaat işleri için Danıştay içtihatları ile belirlenen %20 kâr oranının dikkate alınması sonucu hesaplanan matrah farkı üzerinden yapılan cezalı tarhiyatın yerinde olduğu anlaşıldığından, aksi yöndeki gerekçeyle verilen temyize konu Vergi Mahkemesi kararında hukuka uygunluk görülmemiştir.
Daire bu gerekçeyle kararı bozmuştur.
... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı ısrar kararı:
Vergi mahkemesi aynı hukuksal nedenler ve gerekçeyle ilk kararında ısrar etmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Dava konusu cezalı tarhiyatın ve kesilen özel usulsüzlük cezasının hukuka uygun olduğu belirtilerek aksi yöndeki gerekçeyle verilen ısrar kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Cevap verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ …'NİN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçesi yukarıda açıklanan ısrar kararı, aynı hukuksal nedenler ve gerekçe ile Kurulumuzca da uygun bulunmuş olup temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, kararın bozulmasını gerektirecek durumda görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1- Davalının temyiz isteminin REDDİNE,
2- ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı ısrar kararının ONANMASINA,
2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin (1) fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 13/10/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

X - KARŞI OY:
Temyiz isteminin kabulü ile ısrar kararının Danıştay Dördüncü Dairesinin kararında yer alan hukuksal nedenler ve gerekçe uyarınca bozulması gerektiği oyu ile karara katılmıyoruz.