Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2014/13443 Esas 2014/18049 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, ödenen aylıklar nedeniyle borçlu olmadığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, tarafların avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Davalı Kurum vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dava, yersiz sayılan aylıklar nedeniyle çıkarılan 10.351,66 TL için Kurum’a borçlu olmadığının tespiti istemine ilişkin olup; Mahkemece, davacının 259,03 TL asıl, 839,83 TL faiz için borçlu olmadığı belirtilerek buna ilişkin davanın kabulüne, fazlaya ilişkin isteğin reddine karar verilmiş; 11.03.2013 günlü karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2013 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427.maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1820,00 TL olarak değiştirmiştir.
Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde  temyiz (kesinlik) sınırının alacağın tamamı gözetilmesi; tamamı dava edilen bir alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesindeki atıf gözetilerek, HUMK"nun 427. maddesi hükmü gereğidir.
Somut olayda yerel mahkemece kabulüne karar verilen 1098,86 TL alacak tutarı, yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunup, anılan karara karşı temyiz yoluna baş vurulması hükmolunan miktar itibariyle mümkün bulunmadığından, davalı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
Bu nedenle, davalı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE;
2-Davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddî delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 19.09.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.