Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu 2021/54 Esas 2021/1260 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2021/54
Karar No : 2021/1260

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Vergi Dairesi Başkanlığı
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVACI) : ... Sitesi Yönetimi

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E: ..., K: ... sayılı ısrar kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sigortalı işçi çalıştırdığının tespiti üzerine gelir (stopaj) vergisi mükellefiyeti tesis edilmesine ilişkin ... tarih ve ... sayılı işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E: ..., K: ... sayılı kararı:
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 94. maddesinin birinci fıkrasında, kamu idare ve müesseseleri, iktisadi kamu müesseseleri, sair kurumlar, ticaret şirketleri, iş ortaklıkları, dernekler, vakıflar, dernek ve vakıfların iktisadi işletmeleri, kooperatifler, yatırım fonu yönetenler, gerçek gelirlerini beyan etmeye mecbur olan ticaret ve serbest meslek erbabı, zirai kazançlarını bilanço veya zirai işletme hesabı esasına göre tespit eden çiftçilerin, hizmet erbabına ödenen ücretler ile Kanun'un 61. maddesinde yazılı olup ücret sayılan ödemelerden (istisnadan faydalananlar hariç), 103 ve 104. maddelere göre yaptıkları ödemeleri (avans olarak ödenenler dahil) nakden veya hesaben yaptıkları sırada, istihkak sahiplerinin gelir vergilerine mahsuben tevkifat yapmaya mecbur oldukları hüküm altına alınmıştır.
Davacı site yönetimi bünyesinde güvenlik görevlisi olarak çalıştırılan kişilere yapılan ücret ödemelerinden tevkifat yapılmadığı ve muhtasar beyanname verilmediğinin 28/01/2013 tarihli iş yeri tespit tutanağı ve 22/10/2014 tarihli yoklama fişi ile tespit edilmesi üzerine davacı adına gelir (stopaj) vergisi mükellefiyeti tesis edilmiş ve söz konusu mükellefiyete ilişkin işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
Olayda, davacının ticari faaliyet kapsamında, kâr amaçlı, devamlılık unsuru taşıyacak biçimde ve ticari bir organizasyon çerçevesinde faaliyeti bulunmamaktadır. Site sakinleri tarafından ve sitede ikamet edenler arasından seçilen ve oluşturulan yönetim kurulunun, kazanç sağlama amacı dışında sitede ikamet edenlerin güvenliğinin sağlanması ve olağan site faaliyetleriyle ilgili olarak hizmet verecek olanlarla doğrudan yaptığı sözleşmelerle iş gücü temin ettiği açıktır. Dolayısıyla söz konusu faaliyetin kazanç sağlama amacı taşıdığı ve davacının ticari bir faaliyetinin olduğundan söz edilmesine olanak bulunmamaktadır.
Bu durumda, apartman veya site yönetimleri, 193 sayılı Kanun'un 94. maddesinde tevkifat yapmakla yükümlü kişi veya kurumlar arasında sayılmadığı gibi "sair kurumlar" kapsamında da kabul edilemeyeceğinden, site çalışanları için ödediği ücretlerden vergi tevkifatı yapma yükümlülüğü bulunmayan davacı site yönetimi adına gelir (stopaj) vergisi mükellefiyeti tesisine yönelik işlemde hukuki isabet görülmemiştir.
Vergi Mahkemesi bu gerekçeyle dava konusu işlemi iptal etmiştir.
Davalının temyiz istemini inceleyen Danıştay Üçüncü Dairesinin 29/03/2019 tarih ve E:2016/6655, K:2019/2090 sayılı kararı:
193 sayılı Kanun'un 23. maddesinin birinci fıkrasının (6) numaralı bendinde, hizmetçilerin ücretlerinin (Hizmetçiler özel fertler tarafından evlerde, bahçelerde, apartmanlarda ve ticaret mahalli olmayan sair yerlerde orta hizmetçiliği, süt ninelik, dadılık, bahçıvanlık, kapıcılık gibi özel hizmetlerde çalıştırılanlardır.) (Mürebbiyelere ödenen ücretler istisna kapsamına dahil değildir) gelir vergisinden istisna olduğu belirtilmiştir.
Olayda, davacı site yönetimi tarafından, çalıştırılan güvenlik personeli hizmetçi kabul edilmek ve güvenlik personeline yapılan ödemeler gelir vergisi istisnası kapsamında değerlendirilmek suretiyle on bir güvenlik personeline ödenen ücretlerden gelir vergisi tevkifatı yapılmamıştır. Ancak ücretlerin gelir vergisinden istisna olabilmesi için hizmetin özel fertler tarafından verdirilmesi gerekmektedir. Bu kapsamda ödenen ücretlerin gelir vergisinden istisna olarak değerlendirilmesine olanak bulunmamaktadır.
Bunun yanı sıra, vergi tevkifatı yapma zorunluluğu bulunan kişi ve kurumların düzenlendiği Gelir Vergisi Kanunu'nun 94. maddesinde yer alan "sair kurumlar" ibaresinin, kamu idare ve müesseseleri ile iktisadi müesseselerden sonra, ticaret şirketleri, iş ortaklıkları, iktisadi işletmeler, gerçek gelirlerini beyan etmeye mecbur olan ticaret ve serbest meslek erbabı, zirai kazançlarını bilanço veya zirai işletme hesabı esasına göre tespit eden çiftçilerden önce yer aldığı dikkate alındığında tevkifat yapmakla sadece ticari nitelikte kazanç sağlama amacı gösteren kişi ve kurumların sorumlu olduğu sonucuna varılması hukuka uygun düşmeyecektir.
Bu durumda, ikamet edenlerin güvenliğinin sağlanması ve olağan site faaliyetleri ile ilgili olarak hizmet verecek olanlarla doğrudan yaptığı sözleşmelerle iş gücü temin eden davacı site yöneticiliğinin anılan Kanun'un 94. maddesi uyarınca tevkifat yapması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Bu nedenle, dava konusu mükellefiyet tesisi işleminin iptali yolundaki kararda hukuka uygunluk görülmemiştir.
Daire, bu gerekçeyle kararı bozmuş; davacının kararın düzeltilmesi istemini reddetmiştir.
... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E: ..., K: ... sayılı ısrar kararı:
Mahkeme, ilk kararında yer alan aynı hukuksal nedenler ve gerekçeyle ısrar etmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı belirtilerek aksi yönde verilen ısrar kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Cevap verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'İN DÜŞÜNCESİ: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, ısrar kararının dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçe karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından, istemin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçesi yukarıda açıklanan ısrar kararı, aynı hukuksal nedenler ve gerekçe ile Kurulumuzca da uygun bulunmuş olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, kararın bozulmasını gerektirecek durumda görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1- Davalının temyiz isteminin REDDİNE,
2- ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E: ..., K: ... sayılı ısrar kararının ONANMASINA,
2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 13/10/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

X - KARŞI OY:
Temyiz isteminin kabulü ile ısrar kararının Danıştay Üçüncü Dairesinin kararında yer alan hukuksal nedenler ve gerekçe uyarınca bozulması gerektiği oyu ile karara katılmıyoruz.