Birden fazla kişi ile birlikte tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/26003 Esas 2020/8 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/26003
Karar No: 2020/8
Karar Tarihi: 06.01.2020

Birden fazla kişi ile birlikte tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/26003 Esas 2020/8 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, birden fazla kişi ile birlikte tehdit suçu ve kasten yaralama suçuyla suçlanan sanıkların dosyasını inceledi. Müşteki olan bir kişinin kamu davasına katılmadığı anlaşıldığından, müştekinin temyiz isteği reddedildi. Ancak sanıkların kasten yaralama suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükümleri onaylandı. Sanıkların eylemleri doğru olarak nitelendirildi ve cezalar kanuni bağlamda uygulandı. Sanıkların ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmedi ve temyiz davası reddedildi.
Kanun maddeleri:
- 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri: Bu kanun maddelerine göre müştekinin temyiz isteği reddedildi.
- TCK'nın 29. maddesi: Haksız tahrik nedeniyle sanıklar hakkında indirim yapılırken uygulanan kanun maddesi.
- TCK'nın 35. maddesi: Hata sonucu kanun maddesi yanlış yazıldıysa düzeltilebilecek bir maddi hatayı düzenleyen kanun maddesi.
- TCK'nın 53. maddesi, (1) numaralı fıkrasının (b) bendi: Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiştir.

4. Ceza Dairesi 2015/26003 E. , 2020/8 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Birden fazla kişi ile birlikte tehdit, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanıklar ..., ... ve ..."nın müşteki ..."e karşı birden fazla kişi ile birlikte tehdit suçlarından kurulan beraat hükümlerinin temyizinde;
Temyiz eden müşteki ..."in yöntemince kamu davasına katılmadığı anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca müşteki ... vekilinin TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2-Sanıklar ... ve ... haklarında kasten yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyizine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi,
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanıklara yükletilen kasten yaralama eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Cezaların kanuni bağlamda uygulandığı,
Sanıklar hakkında haksız tahrik nedeniyle indirim yapılırken uygulanan kanun maddesinin TCK"nın 29. maddesi yerine hata sonucu 35 olarak gösterilmiş ise de, bu husus mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edildiğinden bozmayı gerektirmediği,
Anayasa Mahkemesi’nin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı ile TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının, kapsam ve içerik itibariyle infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceği,
Anlaşıldığından sanıklar ... ve ..."nın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 06/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.