Yargıtay - Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/3991 Esas 2019/4426 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3991
Karar No: 2019/4426
Karar Tarihi: 06.03.2019

Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/3991 Esas 2019/4426 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık görevini yerine getirmemek için direnme suçundan yargılanmış ve mahkum edilmiştir. Ancak suçun işlendiği tarihten itibaren 12 yıllık olağanüstü dava zamanaşımı süresi dolmuştur. Bu nedenle sanık hakkındaki kamu davası düşürülmüştür. Kanun maddeleri ise şöyledir: Suç tarihi olan 13/07/2006 tarihinden itibaren bu yana gerçekleşen 12 yıllık olağanüstü dava zamanaşımı süresi, yönetmelik ceza kanunu olan 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e ve 66/4 maddelerinde belirlenmiştir. Sanığın dosyası bu kanun maddeleri doğrultusunda işlem görmüştür. CMK'nın 223/8. maddesi de sanık hakkındaki kamu davasının düşürülmesi için gerekli olan madde olarak kabul edilmiştir.

18. Ceza Dairesi 2017/3991 E. , 2019/4426 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanığa yüklenen görevi yaptırmamak için direnme suçunun yasa maddesinde öngörülen cezaların türü ve üst sınırı itibariyle 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e ve 66/4 maddelerinde belirlenen 12 yıllık olağanüstü dava zamanaşımı süresinin, suç tarihi olan 13/07/2006 tarihinden itibaren bu yana gerçekleştiği anlaşılmış, sanık ..."nın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmekle sair yönler incelenmeyen hükmün, tebliğnameye aykırı olarak, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta anılan Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle, 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e, 67/4 ve CMK’nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞMESİNE, 06/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.