MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 09/12/2014 gününde verilen dilekçe ile 2330 sayılı Kanun"a dayalı rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 22/12/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı ... tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1)Davalı ... yönünden yapılan incelemede; anılan davalı ...’a gerekçeli karar tebliğinin cezaevinde yapıldığı, tebliğin yapıldığı tarihte hükümlü olan ...’ın cezaevi aracılığı ile 15/12/2015 tarihinde kararı temyiz ettiği ve temyiz harç ve giderlerini ödediği, mahkemece bu aşamada davalı ...’ya ait vesayet kararının dosyaya celbedilerek gerekçeli kararın vasiye tebliğ edildiği anlaşılmaktadır.
Her ne kadar mahkeme kararı davalı ... vasisi ...’a tebliğ edilmiş ise de; yapılan tebligatta hiçbir açıklama bulunmadığı görülmektedir.
Bu nedenle mahkeme kararı ve kısıtlının cezaevi aracılığı ile vermiş olduğu temyiz dilekçesi vasiye “kanuni süre içinde mahkeme hükmünü ayrıca temyiz edebileceği, bu süre içinde temyiz hakkını kullanmadığı taktirde kısıtlı tarafından yapılmış olan temyize icazet vermiş (kabul etmiş) sayılacağı, temyizi kabul etmiyorsa bunu açıkça bildirmesi gerektiği” kaydını içerir biçimde tebliğ edilmeli ve sonucuna göre işlem yapılmalıdır.
2) Davalı ... yönünden yapılan incelemede; anılan davalıya gerekçeli kararın 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 35. maddesi hükümlerine göre tebliğ edildiği, ancak bu tebligatın usulüne uygun olmadığı anlaşılmaktadır. Şöyle ki;
Tebligat Kanunu"nun 10. maddesine, 19/01/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6099 sayılı Kanunun 3. maddesi ile eklenen 2. fıkraya göre; “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” Aynı Kanunun “Tebliğ İmkansızlığı ve Tebellüğden İmtina” başlıklı 21. maddesinde ise muhatabın adresinde bulunmaması halinde yapılacak işlemler ve bu kapsamda 21/1 maddesinde muhatabın adresten geçici olarak ayrılmış olması halinde tebligat usulü, 21/2 maddesinde ise mernis adresine tebligat usulü düzenlenmiştir.
Yine Tebligat Kanunu"nun aynı Kanun ile değişik 35/2. maddesine göre; “Adresini değiştiren kimse yenisini bildirmediği ve adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adresi de tespit edilemediği takdirde, tebliğ olunacak evrakın bir nüshası eski adrese ait binanın kapısına asılır ve asılma tarihi tebliğ tarihi sayılır”.
Dosyanın incelenmesinde; dava dilekçesinin, dilekçede bildirilen “Yakacık Yeni Mah. Üst Sok. No:69/3 ...-...” adresinde tebliğine dair tebligatın, kentsel dönüşüm nedeniyle yıkıldığından ve muhatabın taşındığından bahisle iade edildiği, mahkemece bunun üzerine dava dilekçesinin davalının adres kayıt sisteminde yazılı “Çarşı Mah. Özkonak Sok. No:5/5 ...-...” adresine öncelikle normal tebligat gönderilmeden, mernis adresi olduğuna dair kayıt düşülerek doğrudan Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi uyarınca gönderildiği ve tebligatın muhtara teslim edildiği, gerekçeli kararın ise mahkemece yukarıda belirtilen düzenlemeler uyarınca adres kayıt sistemindeki adresi araştırılmadan ve daha önce usulüne uygun yapılmış bir tebligat da bulunmadan doğrudan aynı adrese Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebliğ edildiği anlaşılmaktadır.
Şu halde mahkemece, davalı ...’in adres kayıt sistemindeki adresi araştırılıp bu adrese öncelikle normal tebligat çıkarılması, bu tebligatın iade edilmesi halinde ise mernis şerhi verilerek Tebligat Kanunu’nun 21/2 maddesi uyarınca tebligat yapılmak üzere dosyanın mahal mahkemesine geri çevrilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda belirtilen nedenlerle ve bildirilen şekilde işlem yapılıp eksiklikler giderildikten sonra temyiz incelemesi için iade edilmek üzere mahal mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE 15/10/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.