Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalıya ait markette depo sorumlusu olarak çalışırken işveren vekili tarafından hakaret ve darp edilerek işten çıkarıldığını iddia ederek bazı işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının iddialarının gerçeği yansıtmadığını, ailevi nedenlerden dolayı kendisinin işten ayrıldığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ilişkin ihtilaf bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
Aktin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da, iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.
Somut olayda, dosya içerisinde bulunan ve davacının da imzasını taşıyan yıllık izin defterinde davacıya her yıl için 14 gün izin kullandırıldığı ispatlanmıştır. Bunun aksinin aynı derecede yazılı belge ile ispatlanması gerekmektedir. Tanık beyanlarına ve genel nitelikte yazılan ibranameye değer verilerek davacının yıllık izin ücreti alacağının kabulüne ve yıllık izinde bulunduğu süreler içindeki hafta tatili ve fazla çalışma ücreti alacaklarının da hesaplanarak hüküm altına alınmasına karar verilmiş olması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 10.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.