Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/21220 Esas 2015/26043 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, ilave tediye ile ücret farkı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin yirmi yıllık çalışma süresi boyunca alt işveren konumundaki firmaların temizlik işçisi gibi göründüğü halde davalı iş yerinden onaltı yıl Nöroloji Anabilimdalı bölümünde hastabakıcı olarak çalıştığını, iş müfettişlerince yapılan teftiş neticesinde muvazaa raporu düzenlendiğini, davacının davalı kurumda eşdeğer iş yapan emsallerinden çok daha düşük ücretle çalıştığını belirterek ücret fark alacağı ile ilave tediye alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı def"inde bulunmuş, muvazaa iddiasının hukuki olmadığını ve davacının kamu işçisi olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece kurulan hükümde; “7.265,21 TL ilave tediye alacağının 100,00 TL"lik kısmının dava tarihi olan 29.09.2011, kalan kısmının ıslah tarihi olan 22.02.2013 tarihinden itibaren işleyecek bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte, davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine” karar verildiği görülmektedir. İlave tediye alacağına dava ve ıslah tarihlerinden itibaren kanuni faiz yerine, bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faizin yürütülmesi hatalıdır.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz konusu kararın hüküm fıkrasında yer alan “7.265,21 TL ilave tediye alacağının 100,00 TL"lik kısmının dava tarihi olan 29.09.2011, kalan kısmının ıslah tarihi olan 22.02.2013 tarihinden itibaren işleyecek bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte, davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine” ibaresindeki “bankalarca mevduata uygulanan en yüksek” sözcüklerinin hükümden çıkartılarak yerine “kanuni” sözcüğünün yazılarak hükmün bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, 30.09.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.