Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/19849 Esas 2017/4472 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -

Davacı-karşı davalı vekili, müvekkili şirket ile davalı arasında inşaat malzemesi alımı konusunda sözleşme imzalandığını, davalının sözleşmeye konu malları süresinde ve tam olarak teslim etmediğini, davalının sözleşmeye aykırı davranması nedeniyle oluşan zararın tazminine ve sözleşmeden doğan cezai şartın ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Karşı davanın reddini istemiştir.
Davalı-karşı davalı vekili, asıl davanın reddi ile müvekkilinin davacı ile yaptığı sözleşme şartlarını yerine getirdiğini hatta verilen çek tutarından daha fazla satış yaptığı için kendisinin 2.019,86 TL daha alacaklı olduğunu ileri sürerek, açtığı karşı davada bu alacağının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, görülmekte olan davada karşı davacının karşı davasını takip etmediğinden bu talep yönünden davanın açılmamış sayılmasına, taraflar arasındaki ticari alışveriş esnasında davalının sözleşme uyarınca taahhüt ettiği malzemeyi davacıya teslim etmediği bu nedenle 8.000,00 TL borçlu olduğu, bu miktarın ve taraflar arasında düzenlenen sözleşmenin 5. maddesinde belirtilen 1.000,00 TL cezai şartın davalıdan tahsiline ayrıca birleşen dosyada davalı şirketin davacıya 2.019,86 TL yi ödediğini ticari defterlerine işlemesine rağmen ödeme yaptığına dair herhangi bir belge sunmadığı gerekçesiyle bu miktar yönünden kabulüne karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1- Davacı-karşı davalı... Ltd. Şti.’ nin temyiz isteminin değerlendirmesi: 5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2015 yılı için 2.080 TL’dir. Temyize konu edilen miktarın 2.019,86 TL olması nedeniyle 12.06.2016 tarihli karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
2- Dava tararflar arasındaki tuğla tedarik sözleşmesinden kaynaklanmaktadır. Davacının 75.000,00 TL ödeme yaptığı, davalının ise 77.019,86 TL tutarında mal teslim ettiği bunun 66.888,85 TL.’ sinin tuğla, 10.164,01 TL.’ lik kısmının ise tuğla dışındaki inşaat malzemesi olduğu sabittir. Davacı alıcı bu malın teslimine ilişkin itirazda bulunmamıştır. Davacı tuğla yerine başka inşaat malzemesi teslimine itirazda bulunmayarak ifayı bu şekilde kabul etmiştir. Davacı, tuğla tedarik sözleşmesinde eksik kalan tuğlaların teslimi için davalıyı temerrüde düşürmediği gibi davalıya borçlu olduğu da anlaşılmıştır. Bu durumda asıl davanın reddi gerekirken talep aşımı suretiyle yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamış, mahkeme kararının bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenle davacı-karşı davalı... Ltd. Şti.’ nin temyiz isteminin reddine, (2) numaralı bent gereğince hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 01/06/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.