Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/120 Esas 2019/5795 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/120
Karar No: 2019/5795
Karar Tarihi: 14.03.2019

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/120 Esas 2019/5795 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı bankada çalışan davacı, normal çalışma saatleri dışında fazla mesai yapmak zorunda kaldığını ve buna karşılık ücretini alamadığını iddia ederek 70.000 TL alacak talebiyle dava açmıştır. Mahkeme, bilirkişi raporuna dayanarak davanın kısmen kabulüne hükmetmiştir. Taraflar kararı temyiz etmiştir. Yargıtay, kararın bozulmasına karar vermiştir. Kararın gerekçesi, bilirkişi raporunun son dönem TİS üzerinden hesaplanması ve daha önceki dönemlere ilişkin eksik inceleme yapılmış olmasıdır. Ayrıca primlerin fazla mesaiden mahsup edilmesi ve takdiri indirimin doğru olmaması da belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak İş Kanunu madde 41, TİS düzenlemeleri ve çalışma süresi düzenlemeleri açıklanmıştır.

9. Hukuk Dairesi 2016/120 E. , 2019/5795 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar avukatlarınca istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 11/05/1996 tarihinde davalı bankanın ... şubesinde çalışmaya başladığını, bankacılık işlemleri yönetmeni 2013 yılının Ağustos ayına kadar aralıksız çalışan davacının mesaisinin normalde 09:00- 18:00 arasında 40 saat olması gerekirken 08:30- 19:30-20:00 hatta 22:00"ye kadar uzadığını ayrıca cumartesi günleri de mesai yaptığını haftada 60 saat çalıştığını, ancak mesai ücretlerinin ödenmediğini iddia ederek 70.000 TL davacının ödenmeyen fazla çalışma ücret alacağının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 11/05/1996 tarihinden 15/08/2013 tarihine kadar Beylikdüzü Beykent şubesinde bankacılık işlemleri yönetmeni olarak çalıştığını, en son 4.058,60 TL ücret alan davacının kendi isteği ile işten ayrıldığını, fazla mesai yaptığı döneme ilişkin ücretlerinin ödendiğini, aylık ücretleri banka aracılığı ile ödenen davacının işe giriş tarihinden fesih tarihine kadar hiç bir ihtirazi kayıt koymaksızın ücretini tahsil ettiğini, davacının bankada yasal çalışma sürelerine uygun olarak çalıştığını, hakettiği fazla mesai ücretlerinin de ödendiğini, haftalık çalışma süresinin 60 saati bulduğu iddiasının hayatın olağan akışına aykırı olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraf vekilleri süresinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Hükme dayanak bilirkişi raporunda hesaplamalar son dönem TİS üzerinden yapılmıştır.
Son dönem TİS"in yürürlük süresi 01.04.2013-31.03.2015 tarihleri olup dosyada zamanaşımı dikkat alındığında geriye doğru 04.11.2008 ile 01.04.2013 tarihleri arsında yürürlükte olan TİS"ler getirtilip ayrıca davacının 2008 yılına ait tüm bordroları da celp edilerek TİS"ten yararlandığı tarih belirlenip alacakların TİS"ten yararlandığı dönemler için TİS"e göre, sendika üyesi olunmayan dönem var ise İş Kanunu ve bireysel iş sözleşmesi ve işyeri yönetmeliklerine göre belirlenmesi gerekirken eksik inceleme ile sonuca gidilmesi hatalıdır.
3- Davacının aldığı primler fazla mesaiden mahsup edilmişse de bu primlerin mahkemece fazla mesaiden mahsubu hatalıdır.
4- Hükme esasa bilirkişi raporunda fazla mesai hesabı işyeri kayıtlarına göre yapıldığından takdiri indirim yapılması yerinde değildir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.