Çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan sanıklar ..., ... ve ... haklarında ceza verilmesine yer olmadığına dair Bursa 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 21.06.2018 gün ve 2018/31 Esas, 2018/178 sayılı Kararını kapsayan dosya incelendi.
Benzer bir olay sebebiyle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 19.04.2017 gün ve 2016/109 Esas, 2017/761 Karar sayılı ilâmında, "...Yine aynı şekilde Suriye uyruklu sanığın Türkiye"de yaşadığı süre, yaşı, mesleği, sosyal konumu, yeterli dil bilmesi, Türkiye"de duvar ustası olarak çalışması gibi hususlar birlikte değerlendirildiğinde TCK"nun 103. maddesindeki düzenlemeyi tüm ayrıntılarıyla bilmesi mümkün değil ise de, on beş yaşından küçükler ile cinsel ilişkiye girmenin haksızlık içerdiği konusunda hayatın olağan akışına, mantık kurallarına göre bilgi sahibi olması gerektiğinden bu konuda da hata hükümlerinden yararlanamayacağı Dairemizce kabul edilmiştir. MÖHUK 7. maddesine göre sanık ile mağdurenin evlenmesinin resmi şekli Türk hukukuna göre yapılmalıdır. Bu durum kamu düzenine ilişkindir. Bu bağlamda, kusur yeteneği bulunan Türk vatandaşının on beş yaşından küçük Suriye uyruklu kız çocuğu ile evlenmesi ve cinsel ilişkiye girmesi durumunda Türk vatandaşının TCK"nın 103/2. maddesi hükümlerine göre mahkumiyetine karar vermek gerekecek, ancak kusur yeteneği bulunan Suriye vatandaşının on beş yaşından küçük Türk vatandaşı kız çocuğu ile evlenmesi ve cinsel ilişkiye girmesi durumunda hakkında CMK"nın 223/3-d. maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekecektir. Yukarıda TCK"nın 30. maddesiyle ilgili açıklamalar ışığında dar yorumlanması gereken kurallar ile istisnai durumlar dışında uygulamalar yapılması eşitsiz ve adaletsiz durumlar doğuracak olup, Türk kamu düzeninin bozulmasına sebep olacaktır..." şeklindeki açıklamaya nazaran, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun "Çocukların Cinsel İstismarı" başlıklı 103. maddesinde, on beş yaşından küçük çocuklara karşı yapılan her türlü cinsel davranışın bu suça sebebiyet vereceğinin düzenlendiği, ancak bu düzenlemenin Türk kanunlarına özgü olduğu, Türkiye"ye göç eden Suriye vatandaşlarının on beş yaşından küçüklerle cinsel ilişkiye girmenin suç olduğunu bilmelerinin beklenemeyeceği, mağdure ile sanıkların Suriye ülkesinden göç ettikleri, sanıkların işledikleri fiilin haksızlık oluşturduğu hususunda kaçınılmaz bir hataya düştükleri gerekçesiyle haklarında ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmiş ise de; mağdurun ailesinin daha önceden Suriye ülkesinde tanıdıkları sanık ile mağdurenin evlenmesine izin vermeleri üzerine aynı evde karı koca hayatı yaşamaya başladıkları, suç tarihi olan 07.08.2017 itibarıyla üç yıldır Türkiye"de bulundukları, sanıklardan ... ile ..."nın işçi olarak çalışmaları, soruşturma ve kovuşturma evrelerinde alınan beyanlarında Türkçe dilini anlamaları ve savunmalarını tercüman olmadan yapabildikleri anlaşılmakla; Suriye uyruklu sanıkların Türkiye"de yaşadıkları süre, yaşları, meslekleri, sosyal konumları, yeterli dil bilmeleri, Türkiye"de işçi olarak çalışmaları gibi hususlar birlikte değerlendirildiğinde, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 103. maddesinde belirtilen düzenlemeyi tüm ayrıntılarıyla bilmeleri mümkün değil ise de, on beş yaşından küçükler ile cinsel ilişkiye girmenin haksızlık içerdiği konusunda hayatın olağan akışına, mantık kurallarına göre bilgi sahibi olması gerektiğinden bu konuda da hata hükümlerinden yararlanamayacağı gözetilmeden, sanıkların mahkumiyetleri yerine yazılı şekilde ceza verilmesine yer olmadığı karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 24.01.2019 günlü, 94660652-105-16-14898-2018-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden ihbar ve mevcut evrak ile birlikte tevdi kılınmakla gereği görüşüldü:
Kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden Bursa 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 21.06.2018 gün ve 2018/31 Esas, 2018/178 sayılı Kararının 5271 sayılı CMK"nın 309/4-c. maddesi uyarınca aleyhe sonuç doğurmamak üzere BOZULMASINA, tekriri muhakeme yasağı nedeniyle yeniden yargılama yapılmasına yer olmadığına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 26.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.