Görevi kötüye kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/6362 Esas 2018/1211 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Zamanaşımı nedeniyle düşme


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Niğde Devlet Hastanesinde Nöroşirurji uzmanı olarak görev yapan sanığın bel fıtığı ameliyatı yapmak için “bıçak parası” adı altında müştekilerden istediği paraları ameliyat ettikten sonra aldığı, hastaların hayati tehlikelerinin bulunmadığı ve ameliyatlarının acil olmayan ameliyatlardan olduğu, bu itibarla somut olayda sanığın icbar boyutuna varan bir hareketinin bulunmadığı, eylemlerinin suç tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK’nın 212/1. maddesindeki “yapması gereken işi yapmak için rüşvet almak” suçunu oluşturduğu ve aynı Kanunun 102/3, 104/2. maddeleri uyarınca 15 yıllık ilaveli zamanaşımı süresine tabi olduğu, suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın rüşveti tanımlayan 252/3. maddesinde ise kamu görevlisinin yapması gereken işi yapması ya da yapmaması gereken işi yapmaması için yarar sağlamasının veya kişilerin bu şekildeki iş için kamu görevlisine çıkar temin etmelerinin rüşvet tanımından çıkartılmış olması karşısında, 5237 sayılı TCK’nın 257/3. maddesinde düzenlenen “görevinin gereklerine uygun davranmak için çıkar sağlama” suçunu oluşturduğu, hüküm tarihinden sonra 19/12/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6086 sayılı Yasa ile TCK"nın 257/3. maddesinde değişiklik yapıldığı, 05/07/2012 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasanın 105/5-b maddesi ile de 5237 sayılı TCK"nın 257/3. madde ve fıkra hükmünün yürürlükten kaldırılmış olduğu ve bu suretle aynı Kanunun 87. maddesiyle değiştirilen TCK"nın 252/2. maddesinde düzenlenen rüşvet suçuna dönüştüğü, bu durumun sanık aleyhine sonuç doğurduğu, en lehe olan yasal düzenlemenin 6086 sayılı Yasayla yapılan değişiklikten önceki haliyle 5237 sayılı TCK"nın 257/3. maddesi olduğu ve öngörülen cezanın tutarına nazaran 5237 sayılı
TCK"nın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirlenen 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilave zamanaşımına tabi olduğu dikkate alındığında mahkemece hüküm tarihi itibariyle zamanaşımının gerçekleşmediği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, katılan SGK vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5237 sayılı TCK"nın 7/2 ile 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddeleri gözetilmek suretiyle hükümlerin CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak 5237 sayılı Yasanın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde yer alan eklemeli zamanaşımı süresinin inceleme tarihi itibariyle dolduğu ve bu hususun yeniden yargılamayı gerektirmediği anlaşıldığından sanık hakkında açılan kamu davasının CMUK"nın 322 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 26/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.